Welkom op Doggerland, een verzonnen Scandinavisch eiland met een ons-kent-ons cultuurtje, roddels en oestersfestivals. En oja, ook nog een brute moord.
Welkom op Doggerland (2019)
Het is de ochtend na het traditionele oesterfestival Oistra op Doggerland, waar veel oesters worden gegeten en de drank rijkelijk vloeit. Inspecteur Karen Hornby wordt met een kater wakker… Naast haar baas. Maar dat zijn eigenlijk de minste van haar problemen, een paar later krijgt ze een telefoontje dat een vrouw op brute wijze is vermoord. En dat blijkt dan ook nog even de ex-vrouw te zijn van de eerder genoemde baas. Een vrouw die eigenlijk niemand echt aardig vond, haar ex-man niet, haar dochter niet, haar collega’s niet…
Terwijl de situatie steeds gecompliceerder wordt, en de ons-kent-ons relaties en de geschiedenis van het eiland steeds meer onder druk komen te staan. Blijkt dat dit kleine eiland van Doggerland meer geheimen bevat dan Karen ooit had kunnen denken.
Een unieke thriller
Ik moet eerlijk toegeven dat het eerste boek in de Doggerland trilogie wat traag op gang komt. Met de start van een thriller verwacht je toch wat meer spanning, om het boek echt op het puntje van je stoel te lezen nadat de details van de moordzaak naar voren komen. Er wordt een vrouw op een gruwelijke wijze vermoord, laten we nu de dader zoeken! Maar als je met die verwachting dit boek in gaat, loop je tegen een dichte deur.
Adolfsson spendeert veel tijd aan het creëren van haar karakters; inspecteur Karen is een mysterie voor haar collega’s maar ook voor de lezer. Een alleenstaande vrouw, met een mysterieus verleden waar we steeds vluchtige blikken van opvangen. Maar nooit helemaal door kunnen dringen. En ook Doggerland, het zelf-verzonnen eiland krijgt een rijke geschiedenis en eigen gebruiken. Waar we ook opeens een verhaallijn tegenkomen van een collectief in 1970 op het eiland. Een collectief wat toch meer te maken heeft met de moord dan op het eerste oog te zien is.
Maar het Scandinavische eiland met al deze mensen bestaat echt alleen maar in het hoofd van Adolfsson. En hoe cool is dat?!
Andere verwachtingen
Ik moest mijn verwachtingen dus echt even bijstellen. Ik vertraagde mijn lees-tempo en nam mijn tijd om Doggerland en haar inwoners te leren kennen. Om over Karen’s schouders mee te kijken hoe Doggerland steeds een stukje meer van zich liet zien.
Het boek leest tot de laatste 50 blz meer als een karakterstudie, die mij in toon erg deed denken aan J.K. Rowling’s Een Goede Raad. Een boek over een kleine dorpje in England, waar misschien geen moord wordt gepleegd maar je als lezer ook langzaam de innerlijke relaties mag verkennen. Een ons-kent-ons cultuurtje waar je lekker mag neuzen in de relaties en roddels.
Dat is de kracht van Doggerland – misleiding, dit eiland kan zo maar bestaan en wat vond ik het heerlijk om deze te verkennen. En die rush van adrenaline was voor mij eigenlijk helemaal niet meer nodig.
Snelverstroming op de laatste pagina’s
Terwijl het boek en het onderzoek rondom de moordzaak rustig voortkabbelt. En je denkt dat je naar een rustig einde gaat, gooien de laatste 50 bladzijde je even voor een loep. Je komt in een snelverstroming terecht; opeens komt alles samen en worden er rake klappen uitgedeeld. En opeens zat ik wel weer op het puntje van mijn stoel.
Die spanning zorgde ervoor dat ik een beetje verdwaasd de laatste bladzijdes uitlas. Een goed einde, dat wel. Maar zeker niet het sterkste gedeelte van Doggerland – misleiding.
Kortom ⭐⭐⭐⭐
Is Doggerland – Misleiding de spannendste thriller ooit? Nee. Maar heb ik er toch enorm van genoten? Ja, dat zeker.
Voor een debuut thriller laat Maria Adolfsson even vlekkeloos zien wat zij in haar mars heeft. Ik kan niet wachten op het volgende deel in deze trilogie. Breng me zo snel mogelijk terug naar Doggerland!
Dank je Luitingh-Sijthoff voor het opsturen van het recensie-exemplaar.
Details
Titel: Doggerland – misleiding
Auteur: Maria Adolfsson
Vertaler: Elina van der Heijden
Uitgeverij: Luitingh-Sijthoff
Datum van verschijnen: april 2019
Blz: 448
ISBN: 9789024582402
