Herkenning, erkenning
Er gaat een lichtje bij jonge lezers aan als ze zich herkennen in een boek. Het stukje herkenning kan komen van een soortgelijke situatie of een illustratie waardoor zij even in een spiegel kijken. Als je dit ooit hebt zien gebeuren, weet je dat zo’n kind letterlijk “aangaat”. Er is iets in hun gezicht aanwezig dat er daarvoor nog niet was, herkenning of misschien is het wel erkenning.
Het is de reden waarom ik zo geloof in diverse boeken. Dat boeken een raam maar ook echt een spiegel voor elk kind moeten zijn.
Vanochtend had ik een ouderbijeenkomst op een van mijn scholen. Het onderwerp wat centraal stond tijdens de bijeenkomst was vakantielezen, het is eind april misschien nog vroeg om het over dit onderwerp te hebben, toch vond ik het belangrijk. Zo gaf ik tips over taalspelletjes en praatte ik over verschillende gameboeken, boeken over vakantiebestemmingen en nieuwe hobby’s (natuurlijk ook in boekvorm). Want je kan op verschillende manieren bezig zijn met taal- en leesplezier, dat hoeft niet alleen door verhalen te lezen.
Zo ook had ik Een huis vol lekkers van Felicita Sala bij me. Over het vervolg Een tuin vol lekkers schreef ik al eerder een stukje. Het zijn twee unieke kookboeken waarin naast het recept, de lezer ook kennismaakt met de multiculturele bewoners die elk een gerecht maken uit hun eigen keuken. Een van de aanwezige moeders bladerde het boek door. Het is een mooi boek om te zien, de illustraties zijn fijn en sfeervol. En de recepten maken hongerig.
Opeens hoor ik een kreetje; “Oh! Arabisch!” Ze was belandt op het recept van Baba Ganoush; een aubergine tapenade. Ik weet niet wat het was op deze pagina wat haar aanspraak, maar ik zag hét, net zoals ik het ook vaak bij jonge lezers heb gezien.
Een lichtje.
Een prachtig, sprankelend en twinkelend lichtje.
Zo zie je maar wat boeken kunnen doen. Ik gun iedereen, op welke leeftijd dan ook, zo’n spiegel.
Meer inclusieve kinderboekentips? Volg @inclusievekinderboekenclub op Instagram.
