JEUGDLITERATUUR RECENSIE 22/11/2021

Frank en Stijn, Reine de Pelseneer

Frank en Stijn recensie

Jeugdboek, 8+

Frank & Stijn en het verdwenen konijn (2021)

De tweeling Frank en Stijn zijn de kinderen van Arlette Skelet en Victor Weemoed. Ze wonen samen met kater Igor in een groot kasteel op een heuvel. Frank is dol op toverspreuken en op een dag laat hij het konijn van zijn vriendinnetje verdwijnen. Helaas komt dat konijn niet meer tevoorschijn. Frank is heel verdrietig. Samen met zijn broer gaat hij op zoek en allerlei sporen leiden tot grappige, spannende of onrustwekkende ideeën en acties. 

Stijn is de slimste en ik ben de liefste.

Welkom in de wereld van Frank en Stijn! 

Nee, niet de dokter uit die beroemde klassieker, maar een tweeling. Hoewel deze wereld stiekem ook net zo griezelig is. Inclusief tovenarij, een kasteel op een heuvel met een hoop muizen en krakende trappen én een kat zonder staart genaamd Igor. Frank en Stijn lijken enorm op elkaar, maar zijn tegelijk ook heel anders: “Als je ons een beetje kent, dan weet je dat er nog veel meer verschillen zijn. Niet aan de buitenkant, maar aan de binnenkant.” 

Hoe ze van elkaar verschillen en wat er nog meer speelt in de wereld van deze twee, ontdekt de lezer in deel één; Frank en Stijn en het monsterlijke plan en het recent verschenen tweede deel; Frank en Stijn en het verdwenen konijn.

Het eerste deel van deze serie werd genomineerd door De Leesjury en het is niet lastig om te bedenken waarom. Onder begeleiding van fijne illustraties van Richard Verschraagen en een speelse vormgeving leert de lezer de tweeling kennen als een ingenieus stel. Frank weet alles van kruiden en planten, en zelfs een beetje van tovenarij. En Stijn verzint de beste uitvindingen. Dus het moment dat de meester aankondigt dat er een Halloweenfeest met ‘free podium’ aankomt, springen de broertjes al snel in een actie. Zij zullen wel eens laten zien dat zij een plan kunnen verzinnen en uitvoeren, dan zal iedereen zien hoe cool ze zijn! Ja, een superplan dat te maken heeft met snoepjes en scheetjes…

“Ik heb een idee.’ Terwijl hij praat, maakt hij snelle schets op het blad. ‘We maken een monster dat zweeft als een ballon en laten het de sportzaal in zweven. Wij staan onzichtbaar aan de zijkant, zoals het lijkt alsof het monster echt leeft.”

Hoewel de vormgeving en het plot duiden op een vrij luchtig verhaal weet Reine subtiel een aantal universele thema’s aan te kaarten. Anders zijn en erbij willen horen is iets waar elk kind mee te maken krijgt. Maar vooral voor deze tweeling is het moeilijk, al na een eerste blik worden zij vanwege hun hobby’s en woonsituatie tot rare snuiters veroordeeld. Dus hoewel Stijn niets liever wil dan bij het stoere clubje horen en Frank stiekem dolverliefd is op Fia, vinden ze het allebei lastig om echt zichzelf te kunnen zijn. Maar of dat ene superplan nu echt de oplossing is?

Toch geen toverspreuk hè?

Deze thema’s blijven aanwezig in het volgende deel (hoewel dat ene superplan gelukkig met een ‘sisser’ afloopt) maar in Het verdwenen konijn komt vooral de relatie tussen de tweeling tot uiting.

Na Halloween in het eerste deel, komt nu de Kerst eraan. En waar de kalverliefde van Frank over is geslagen naar een echte relatie met Fia en Stijn een stukje beter in het stoere clubje past, zorgen de plannen van deze tweeling nog steeds voor onbedoelde consequenties. Stijn knutselt hard aan een sneeuwmachine en Frank, tja, Frank die tovert per ongeluk het konijn van zijn vriendinnetje weg.

“Mens of monster, geest of dier,
geef mij kracht, aanhoor mijn stem:
ik wens je weldra weg van hier.” 

Het plot leest zodoende weer snel weg en behoudt een fijne, luchtige ondertoon als een zoektocht – en later een ware reddingsactie – op gang komt. Zoals gezegd is het vooral de relatie tussen de tweeling die in dit boek een stralende rol krijgt. Op het eerste gezicht lijken ze niet veel met elkaar te maken hebben in dit deel, maar gedurende het verhaal komen de broertjes erachter dat ze altijd op elkaar kunnen rekenen. Stijn zal er altijd zijn als Frank hulp nodig heeft, geen verdwenen konijn is voor hen te veel. En zo wordt dit verhaal stiekem een hartverwarmend kerstverhaal. (Waar een konijn gelukkig niet in het kerstdiner belandt).

“Het sneeuwt!’ roept Stijn. 

Hij heeft gelijk. Het sneeuwt echt. Eerst heel zachtjes, maar dan almaar feller. We houden halt en richten ons ogen naar de hemel waar miljoenen vlokjes zwierig langs elkaar dwarrelen. ‘Nu kan het ect niet meer beter,’ lacht Stijn. We haken onze armen in elkaar en maken een rondedansje. Daarna rennen we voort naar ons kasteel, kerstavond tegemoet.”

Kortom

De twee delen over Frank en Stijn zijn afzonderlijk van elkaar te lezen, maar wie kennis heeft gemaakt met deze tweeling zal vanzelfsprekend meer willen. ‘Zo verschrikkelijk leuk’ was mijn eerste reactie na het lezen van deze twee delen en ik weet zeker dat elke jonge (of oude!) lezer hetzelfde zal denken.

Hopelijk zullen er nog veel boeken over de serie over Frank en Stijn verschijnen. Het zijn verschrikkelijk leuke boeken over een ingenieuze tweeling en hun (niet altijd geslaagde) plannen, maar vooral verhalen over helemaal jezelf zijn. Zelfs als dat betekent dat jij anders bent.

“Mama schiet in de lach. ‘Oh lieverdje, jij bent nooit normaal!’ […] Jij bent buitengewoon.’” 

Details

Titel: Frank en Stijn en het verdwenen konijn
Auteur: 
Reine de Pelseneer
Illustrator: Richard Verschraagen
UitgeverDe Eenhoorn
Datum van verschijnen: september 2021
Blz: 116
ISBN: 9789462915954

Dank Uitgeverij De Eenhoorn voor het recensie-exemplaar.
Het boek is te koop bij je (online) boekhandel; koop een boek, koop lokaal!

Koop het boek bij Libris.

You Might Also Like

Leave a Reply

Geverifieerd door MonsterInsights