Wat is het toch een heerlijk moment als ik na een paar “volwassen boeken” de jeugdliteratuur weer kan opzoeken. Een diepe zucht als ik de eerste bladzijde omsla en het verhaal me al meteen te pakken heeft. Ik ga er goed voor zitten, terwijl het verhaal mij aan de hand neemt en me meeneemt naar een nieuwe wereld.
Vandaag wil ik het met jullie hebben over jeugdliteratuur. Want ik begin over een paar kleine maandjes met de master Jeugdliteratuur, maar waarom eigenlijk? Waarom lees ik jeugdliteratuur als 26-jarige?
“Voor de happy ending, natuurlijk.”
“Waarom lees je jeugdliteratuur? Heb je kinderen?”
Nee, ik heb geen kinderen en eerlijk gezegd heb ik daar ook geen wensen toe. Ik heb natuurlijk wel twee lieve neefjes waarvoor ik een goede collectie aan het verzamelen ben. Maar dat is natuurlijk niet de echte reden waarom ik jeugdliteratuur lees.
Als ik deze vraag krijg, op mijn werk, op deze blog of waar dan ook, is mijn antwoord altijd; “Ach, voor de happy ending natuurlijk!” Maar dat is natuurlijk eigenlijk niet zo. Jeugdliteratuur is, net als volwassen literatuur, een weerspiegeling van het echte leven. Met niet altijd een happy ending, en juist met problemen en verdrietige momenten.
Want ook serieuze onderwerpen worden niet uitgesloten uit de jeugdliteratuur; armoede, rouw, haat, etc. Emoties en situaties die voor volwassenen net zo moeilijk te begrijpen zijn. Zoals in het prachtige Alles komt goed, altijd. Waar een oorlog woedt, maar je nog steeds durft te geloven in de mooiste leugen van de wereld “Alles komt goed, zei ze. Daar was ze weer, de leugen. En weer was ik bereid haar te geloven.”
Blijf dromen. Durf alles. Verlies je in de jeugdliteratuur.
Maar de wereld in jeugdboeken zijn plekken waar we nog durven dromen over wie we zijn of over een betere wereld. Waar je een beste vriend in een trein kunt ontmoeten zoals Harry Potter. Of waar je kunt dromen dat je geldprobleem op kunt lossen door een enorm geldprijs te winnen bij een quiz show, zoals in Adres Onbekend. Een wereld waar je ergste vijand nog je vriend kan worden en de “bad guys” niet zullen winnen. Waar je echte vrienden zult vinden en je durft om dapper te zijn, zelfs al sta je oog in oog met je grootste angsten.
En dan hebben we het nog niet over de echte avonturen verhalen, wie droomde er vroeger nu niet weg bij de heldhaftigheid van Dolf in Kruistocht in spijkerbroek. Of ging mee op avontuur met Bilbo in De Hobbit en meer recent met Janis in De Lepelsnijder. Ik verslond deze verhalen als kind, want terwijl ik in mijn eigen slaapkamer bleef was mijn hoofd ergens anders. Op de hoogste bergen of diep onder de grond of soms zelfs in een hele andere wereld.
En nog steeds verlies ik mezelf in deze boeken; ik grinnik bij de verhalen uit Gideon Samson’s Zeb., ik huiver voor Dolf in Kruistocht in Spijkerbroek en huil van binnen voor Bianca uit Tegenwoordig heet iedereen Sorry.
Want jeugdliteratuur is altijd mooi geweest
En nu nog net wat meer.
Want ik denk dat ik nu juist jeugdliteratuur nog meer kan waarderen als 26-jarige. Omdat ik nog steeds weg kan dromen bij avonturen en mijn hart sneller klopt door mooie momenten. Omdat Harry Potter nog steeds mijn held is.
En vooral omdat het mij leert over onze eigen wereld en ik nog zoveel wil leren.
“But someday you will be old enough to start reading fairy tales again.” – C.S. Lewis
8 Comments
Mooi gezegd! Als mensen vragen waarom je jeugdliteratuur of kinderboeken leest, vraag ik me altijd af: hoezo ben ik daar een uitleg voor verschuldigd? Op de vraag “waarom lees je thrillers” (die nooit wordt gesteld eigenlijk?) kun je gewoon “omdat ik dat leuk vind” antwoorden. Dat zou bij jeugdliteratuur ook zo moeten zijn.
Dank je wel! ?
Ja eigenlijk gek hé? Net of je een “mindere” lezer bent als je ook geniet van jeugdliteratuur. Mensen weten gewoon niet wat ze missen!
Mooi gezegd! En nu heb ik ook zin om weer in de jeugdliteratuur te duiken! Zo fijn om door andere bloggers geïnspireerd te raken 🙂
Dank je wel! ? En wat fijn!
Mooie quote van Lewis! Zijn Narnia-boeken zijn een goed voorbeeld van literatuur die voor zowel kinderen als volwassenen heel fijn is om te lezen, ook vanwege de diepere betekenis. Lampje vond ik ook erg mooi. Dus ik zal je blog in de gaten houden voor tips 🙂
Ja zeker. Heel veel jeugdboeken worden geschreven voor beide groepen lezers, Bart Moeyaert is daar ook heel goed in. Als volwassene lees je tussen de regels door en zie je weer een heel ander plaatje als een jongere lezer. Zo knap!
Dank je voor je leuke reactie! ?
Prachtig geschreven!
En inderdaad, ik vind kinderboeken ook geweldig. Ik ‘verzamelde’ ze omdat ik juf wilde worden, maar ik bewaar ze gewoon en pak er af en toe eentje bij. Een waardevolle collectie met prachtige boeken.
Ik kan het dan ook nooit laten om af en toe bij de kinderboeken te gluren in de boekhandel 😉
Dank je wel! ?
Haha, ik kan inderdaad ook zeggen dat ze voor mijn neefjes zijn maar voorlopig zijn ze echt voor mij. Niets zo heerlijk als een goed jeugdboek. En het is ook altijd mijn favoriete afdeling om te bezoeken in elke boekhandel!