Stripboeken zijn niet minder, wel anders
De afgelopen twee dagen las ik twee stripboeken voor beginnende lezers, beide boeken de start van een nieuwe serie. De duistere diepte van Hans Jørgen Sandes (Krypto #1) en Welkom in Pandora van Gijé en Carbone (De muziekdoos #1).
Eerlijk is eerlijk, ik lees niet veel stripboeken. Vanaf het eerste moment dat ik kon lezen, las ik snel. En omdat ik zo snel lees, negeer ik de tijd en aandacht die nodig is om ook de illustraties te bekijken. Maar als je alleen de woorden in een stripboek leest, mis je het verhaal. Het lezen van een stripboek vraagt daarom meer van een lezer, ook van mij als ervaren lezer. Meer aandacht om het woord en het beeld tot één geheel te brengen. Juist deze andere soort leeservaring maakt het lezen van stripboeken en graphic novels zo interessant, en verklaart de aantrekkingskracht van jonge lezers.
Daarom vond ik het, tijdens mijn werk in de bibliotheek, altijd bijzonder om te horen dat veel ouders zich erg negatief over stripboeken uitlaten. Vaak hoorde ik dat kinderen stripboeken wel mochten lenen, als ze eerst maar een ‘normaal’ boek uitkozen. Hoewel er zeker verschil in kwaliteit zit tussen stripboeken, dat blijkt ook uit de boeken in deze blog, is het een misverstand dat boeken met veel illustraties minder zijn dan de leesboeken zonder illustraties.
Het vraagt namelijk wel degelijk leeservaring om in dit dynamische leesproces in de houding van Orelia in De duistere diepte af te kunnen lezen dat ze eenzaam is, en opbloeit als ze eindelijk een vriend maakt. Het is de verbazing en tegelijk verwondering in Nola’s lach als ze de wereld in de muziekdoos ontdekt, maar ook het verdriet dat in haar ogen aanwezig is als iemand haar daar verward voor haar net overleden moeder, die dit verhaal zijn extra laag geeft. Deze emoties worden niet in woorden benoemd, maar ze zijn er wel, als de lezer ze er maar uithaalt.
Stripboeken vragen gewoon om een andere manier van lezen, een manier die wel degelijk bijdraagt aan begrijpend lezen én leesplezier.
De duistere diepte (Krypto #1)
In een mooi, mysterieus palet van blauwtinten wordt de lezer meegevoerd naar het kustdorpje Saltvik. De reden voor de mysterieuze sfeer ontdekt Orelia al in haar eerste nacht bij haar nieuwe pleeggezin; als ze buiten raadselachtige plonsgeluiden hoort. Wat houdt zich verscholen onder het wateroppervlak?
Het eerste deel van deze serie voor lezers vanaf 9 jaar wordt behoorlijk spannend als Orelia samen met visser Bern op onderzoek uitgaat. Het zijn in deze pagina’s met name de beelden die het verhaal vertellen; zwart worden de bladzijdes als Orelia samen met Bern in het diepe water duikt en een mysterieus paar ogen ontdekt worden…
Hoewel het verhaal zich opbouwt tot een interessant punt en genoeg mogelijkheden biedt voor de volgende delen, bleef ik wel op mijn honger zitten. Het plot leidt de boventoon in de loop van het verhaal, waardoor de personages oppervlakkig blijven. Met name Orelia blijft als hoofdpersonage eendimensionaal, maar wie weet komt daar in de volgende delen nog verandering in. Het begin is er; een spannend, mysterieus begin en de belofte van meer avonturen.
Welkom in Pandoria (De muziekdoos #1)
In tegentelling tot het gebrek aan emotionele diepgang in Krypto, creëert Welkom in Pandoria in minder pagina’s een meer complex en realistisch personage in Nola die in het begin van dit verhaal haar eerste verjaardag zonder haar moeder viert.
Hoewel het cadeau van haar vader, een muziekdoos die ooit van haar moeder is geweest, troost biedt, heeft Nola het moeilijk met het verlies. Lang om hierbij stil te staan heeft ze echter niet, als ze uit haar ooghoek opeens een klein mensje op en neer ziet springen in de muziekdoos en Nola zelf ook de muziekdoos instapt…
De sprookjesachtige, vloeiende stijl van Gijé leent zich perfect voor de wereld van Pandoria, die iets weg heeft van de films van Studio Ghibli. Hoewel Nola’s eerste indruk van de wereld magisch is, is het gevaar niet ver weg en dringt de tijd. Mensen worden ziek en het is maar de vraag of Nola hier een oplossing voor kan vinden voordat ze moet terugkeren naar haar eigen wereld.
Aanraden die strips!
Het is geen vraag welke van de stripboeken mijn favoriet was. Het eerste deel in De Muziekdoos-serie behoudt een fijne balans tussen spanning en humor, waarbij de illustraties een kers op de taart zijn.
Toch is mijn conclusie voor deze twee leeservaringen niets anders dan positief en sta ik nog meer achter het lezen én aanraden van strips. Want de stripboeken die ik dit weekend las, werden verrijkt door de illustraties. Zonder de toevoeging van het beeld waren deze verhalen niet hetzelfde geweest en hadden ze niet hetzelfde leesplezier als gevolg gehad.
Met elk nieuw stripboek dat ik lees, ben ik daarom weer een beetje meer fan.
Details
Titel: De duistere diepte (Krypto #1)
Auteur en illustrator: Hans Jørgen Sandnes
Vertaler: Lammie Post-Oostenbrink
Uitgever: De Vier Windstreken
Datum van verschijnen: maart 2021
Blz: 152
ISBN: 9789051168389
Leeftijd: 9+
Het boek is te koop bij je (online) boekhandel. Koop een boek, koop lokaal!
Koop het boek bij Libris.nl!
Titel: Welkom in Pandoria (De Muziekdoos #1)
Auteur: Carbone
Illustrator: Gijé
Vertaler: Lies Lavrijsen
Uitgever: Dupius
Datum van verschijnen: januari 2019
Blz: 56
ISBN: 9789031436439 Leeftijd: 8+
Het boek is te koop bij je (online) boekhandel. Koop een boek, koop lokaal!
Koop het boek bij Libris.nl!
