In weerwil van de woorden bespreekt Dimitri Verhulst het verhaal van een man die zijn achternaam leende voor een nieuwe fobie. De ziekte van Verholst, oftewel de angst voor post. Of toch meer?
Dit is een korte bespreking voor een rake novelle.
In weerwil van de woorden
Iedereen met een fobie voor de brievenbus, iedereen die zijn enveloppen dagenlang ongeopend op tafel laat liggen tot hij moedig genoeg is om ze open te maken, zal zich herkennen in Pol Verholst.
Hoewel hij de zoon is van een postbode, en een groot liefhebber van de woorden, is zijn angst voor de post zo groot dat hij willens nillens zijn naam schonk aan een ziekte waar zovelen aan lijden. De angst voor post.
Oftewel: de Ziekte van Verholst. Een ziekte die het hele leven kan ruïneren, en waarbij vergeleken de angst voor spinnen of iets als hoogtevrees werkelijk niets meer voorstelt.
“Straks komen ze me ophalen.”
Pol Verholst weet het zeker. Straks komen ze hem halen, zwaarbewapende jongens, een bemaskerde man in een wit pak, en waarschijnlijk ook een psycholoog en als laatste een deurwaarder. Ze zullen een smerig huis verwachten, maar in plaats daarvan zullen ze Pol vinden, rustig en afwachtend. Zijn eettafel is doorgezakt, en ook zijn boekenkasten lijken het te begeven.
Want hij heeft de ziekte van Verholst. De angst voor post, en overal om heen zullen ze stapel na stapel bruine en witte enveloppen vinden.
“Dus neen, ik wil niet doen alsof ik het ontstaan van mijn ziekte helemaal heb uitgeplozen. Maar ik heb een verhaal. Een mooi, wat mij betreft. Mij is dat iets waard.”
“Kapaptalisme”
In deze novelle van 88 bladzijdes wordt het verhaal verteld van Pol Verholst, typisch genoeg de zoon van een postbode. De toon In weerwil van de woorden is luchtig, grappig, de lezer moet lachen. De angst voor post? Bestaat dat?
Maar tegelijkertijd begint het te knagen als Dimitri Verhulst de lezer voorstelt aan Pol Verholst en zijn situatie. De lach wordt minder, alhoewel Pol Verholst zondermeer nog steeds een bijzonder personage is, komen er vragen op. Want hoe komt iemand hier, in een grote stapel ongeopende brienven? Waarom ziet Pol Verholst alleen nog maar deze, enige uitweg?
Tussen de regels door lezen we antwoorden. “Arme jongen” zeiden de buren vroeger als ze hem zagen en ze wreven met hun hand door zijn bos krullen. “Een brief in een gleuf gestoken krijgen, je moet het maar eens proberen, is een hele opgave na een kloeke kruik bordeaux.” is een eigen observatie van Pol, opgedaan tijdens de rondes met zijn vader. Opgegroeid als de zoon van een alleenstaande vader is Pol een alleenstaande man geworden. Eenzaam en afgezonderd. De enige brieven die hij opende en beantwoorde waren voor de vorige bewoner.
De angst voor de post. Of de angst voor iets anders? We lezen woordspelingen; “Kapaptalisme”, “Pissologen”. Ook de gelijkenis tussen de achternaam van de schrijver en hoofdpersonage valt op, Verhulst en Verholst. De lezer fronst en denkt na.
“Want zo stak hij in elkaar, net als alle andere snuiters van deze zelfhulpgroep, mezelf incluis: hij opende enveloppen als Pandora haar doos; datgene wat hij kwijt was wanneer hij van iets het deksel lichtte was meer noch minder dan: de hoop.
Zolang de brieven ongelezen bleven, was er hoop.
Valse, vaak, maar toch: hoop!”
Kortom
In weerwil van de woorden was mijn eerste Dimitri Verhulst en het is een verschrikkelijk cliché om een bespreking, in welke vorm dan ook, af te sluiten met ‘dit smaakt naar meer’. Maar het is voor mij lastig om iets anders te zeggen. Want is dat niet de kracht van novelles? Om in een kleine verpakking, grote dingen te kunnen zeggen en de lezer nieuwsgierig te maken naar meer?
Het verhaal van Pol Verholst begint zoals het eindigt, afwachtend, met een geschiedenis en een toekomst waar voor hem nog maar één situatie mogelijk is. Als lezer weten we nu meer, de ziekte van Verholst is waarheid geworden. De stapel brieven is niet langer humoristisch. En staat niet langer voor een enkele fobie.
Lees dit boek in een uurtje, maar denk er een week later nog steeds aan. De boodschap is aangekomen.
Details
Titel: In weerwil van woorden
Auteur: Dimitri Verhulst
Uitgeverij: Uitgeverij Pluim
Datum van verschijnen: februari 2021
Blz: 88
ISBN: 9789083108247
Dank voor het opsturen, Uitgeverij Pluim!
#kooplokaal
Het boek is te koop bij je (online) boekhandel; koop een boek, koop lokaal! Kies bijvoorbeeld voor de favoriet van Wendy (@wendyandthebooks): Het Verboden Rijk in Oosterhout is haar favoriet. “Omdat de winkel heel fijn is en het personeel heel leuk en lief. Ze doen echt alle moeite om je te helpen, zelfs als boeken geïmporteerd moeten worden.”
