Het licht is hier veel feller, Mareike Fallwickl

Het licht is hier veel feller toont indringende vignetten van een gezin en # metoo. Maar schrijver Marieke Fallwickl laat het hierbij vooral aan de lezer over wat hij of zij hier uit wil halen.

Het licht is hier veel feller (2020)

Maximilian Wenger, ooit gevierd bestsellerauteur, slijt zijn dagen onderuitgezakt op de bank van zijn kleine huurwoning. Zijn vrouw heeft hem ingeruild voor een fitnessinstructeur, zijn kinderen blijven liever uit de buurt, en hij vindt maar geen inspiratie voor wat zijn grote comeback moet worden.
Wanneer Wenger brieven begint te lezen die aan de vorige huurder geadresseerd zijn, raakt hij gefascineerd door de onbekende vrouw die zo vurig schrijft. Hij weet niet dat zijn zeventienjarige dochter Zoey de brieven ook leest. Wanneer Zoey in een #MeToo-situatie belandt en geen hulp vindt, inspireren de brieven haar tot een radicaal besluit. Tegelijkertijd drijven de brieven Wenger ook tot een keuze waarvan geen weg terug bestaat.
Het licht is hier veel feller is een spannende, dramatische, en vlijmscherpe roman over de gapende kloof tussen de generaties en de seksen.

Twee perspectieven. Of toch drie?

Vader, beschreven in de derde persoon, is de narcistische Maximillian Wenger. Een schrijver op zijn retour: zijn laatste succesvolle roman was jaren geleden, en na een scheiding slijt de schrijver zijn dagen op bank in een kleine huurwoning. 

En een dochter, de zeventienjarige Zoey. Haar hoofdstukken aangeduid met hashtags, geboren in een huis waar liefde voor iets is wat je kunt kopen is zij op zoek naar zichzelf. Ze maakt foto’s om zich te kunnen uiten, maar hoe ze hier meer verder kan is nog maar de vraag.

Het licht is hier veel feller behandelt in deze twee perspectieven een veelbesproken onderwerp, en ook een veelbeschreven onderwerp: #metoo. Alhoewel het gesprek in de maatschappij steeds meer op gang komt, is het een onderwerp waar alleen over gefluisterd wordt of juist geschreeuwd in flarden van onsamenhangende zinsdelen. In Het licht is hier veel feller is het niet anders. Als lezer lees je alles door de twee perspectieven, maar onderling is het stil.

Maar er is nog een derde perspectief aanwezig, de link tussen vader en dochter. Brieven komen aan in de huurwoning van Maximilliam. Brieven over een akelig onderwerp, een vrouw die een akelig verhaal te vertellen heeft, een ervaring die haar leven veranderende. Voor Maximillian is daar eindelijk de inspiratie voor een nieuwe roman, maar voor Zoey komt het akelig dichtbij. Voor haar is dit geen product van fictie. 

Het is een bizarre tegenstelling. Het enige perspectief wat zich uitspreekt, dat echt durft te praten, alles durft op te schrijven, doet dit alsnog anoniem.

“Ik heb zo veel hoop verspild.
Ik heb zo veel liefde verspild.
Ik heb de gifbeker helemaal leeggedronken.”

Wat denk jij hiervan, lezer?

Omdat de karaktertekening van Maximilian en Zoey tot in de details lijkt uitgewerkt steken ze daarom des te meer af tegen hun omgeving waarin stereotypen lijken te overheersen. De zus van Maximilian lijkt voornamelijk in het leven geroepen om voor hem te zorgen, een vrouw zonder sprekende karaktertrekken; vooral bekend als de zus die geen fractie succes van haar broer heeft meegekregen. En aan de andere kant vinden we wel een succesvolle vrouw, de moeder van Zoey en de ex van Maximilian, maar ook zij wordt niet in een positief licht in kaart gebracht. Het leven van de moeder van Zoey draait voornamelijk om haar Instagram carrière, uiterlijk en veel jongere partner.

Opvallend is hierbij dat het niet alleen maar aan Maximilian ligt hoe deze twee bij-personages worden beschreven, Zoey draagt hier, vooral in het kritiek naar haar moeder, ook aan bij. En vooral in dat aspect zie je in Het licht is hier veel feller de maatschappijkritiek terug. Juist doordat deze stereotypen zo duidelijk aan de lezer gepresenteerd worden, moet er bij de lezer vanzelf een lampje gaan branden. 

En dat lampje moet ook aangaan als de hoofdstukken in het boek aflopen van 10 tot 0. En er vooral de vraag heerst waar dit boek zo bewust naar terugtelt.

Aangekomen bij hoofdstuk 1, met nog amper 50 bladzijdes te gaan, weten we dat. Het verhaal overschrijdt de pagina’s van het boek, fictie raakt realiteit. De naam van Harvey Weinstein valt en een fictieve schrijver brengt een nieuw boek uit, een roman over een verkrachting door een invloedrijke persoon. Het kan maar twee personen opvallen dat stukken uit deze roman eerder door iemand anders geschreven zijn. Maar daar wordt niets over gezegd.

Opnieuw presenteert Fallwickl het bijna met een knipoog; zie je wat hier gebeurt, lezer? Wat denk jij hiervan?

Kortom

‘Een vlijmscherpe roman’ prijst op de voorkant van de tweede roman van Mareike Fallwickl. In Het licht is hier veel feller richt de schrijver zich op een veelbesproken en daarbij veelbeschreven onderwerp van #metoo. Het resultaat is een boek waar er veel van de lezer wordt gevraagd. Omdat Fallwickl haar personages en verhaallijn presenteert als een combinatie van stereotypen en uitersten maar zonder duidelijk oordeel, is het vooral een onthutsend geheel.

Juist daarom werkt het boek voor mij beter als vignetten van een samenleving dan als een samenhangend verhaal. Er wordt licht geschenen op elementen, maar toch blijft de lezer zoekend. En misschien is dat wel het meest kenmerkende voor #metoo; zoekend naar een antwoord waarom dit in onze maatschappij nog steeds gebeurd.

“Het zit in de vrouwen die in inrichtingen wegteerden, gebrandmerkt als hysterisch; het zit in de vrouwen wier schilderijen en woorden door hun kunstzinnige mannen werden gestolen, die ze vervolgens als hun eigen werk uitgaven; het zit in de vrouwen die met kinderen aan hun rokken werden opgesloten in de keukens, waar ze hun dromen in rook zagen opgaan. … Het zit in elk vrouwengraf.”

Details

Titel: Het licht is hier veel feller
Auteur: Mareike Fallwickl
Vertaler: Irene Dirkes
Uitgever: Uitgeverij Nieuw Amsterdam
Datum van verschijnen: oktober 2020
Blz: 352
ISBN: 9789046826362

Dank Uitgeverij Nieuw Amsterdam voor het recensie exemplaar!

PS. De foto is overigens opgedragen aan het volgende citaat: “Waarschijnlijk heeft ze een boekenblog en fotografeert ze daarvoor de romans van Jojo Moyes, met warme dranken erbij.”