Een prachtig uitzicht wat teniet moet doen aan de wens voor een gezellig huis; een wens voor spullen waar naar buiten kijken niet meer aan kan tippen. Is het prachtige prentenboek Henry een les in waarderen wat je hebt of misschien een grotere roep aan de mensheid?
Henry (2020)
Henry houdt van zijn prachtige uitzicht en de volle natuur. Een groot contrast met de kille, kale kamer waarin hij leeft. Misschien kan hij die lege ruimte wel een beetje opfleuren?
Henry haalt de natuur meer en meer naar binnen. Hij lijkt niet te stoppen en ook zijn vrienden laten zich inspireren. Maar ziet Henry wel wat écht belangrijk is?
Een speels verhaal vol verwondering en sprekende tekeningen dat ook na de laatste pagina nog niet uitverteld is.
Binnen – buiten – binnen
De lezer ontmoet Henry, een klein meneertje met een snor en een kuif. Het hoofdpersonage van het boek. De eerste bladzijdes zijn vooral leeg, behalve Henry is er niet veel te zien. Henry’s huis is nog leeg en de tekst noemt dat Henry zijn kamer kil en kaal vindt. Maar door een klein raam, een letterlijk raam in de bladzijde, ziet de lezer kleur. Een mysterieus landschap wat verandert in een bonte pagina van warmte tinten het moment dat je pagina omslaat. Overal waar het oog rijkt zien we een wilde buitenwereld, een toekan op een tak, een bizon in de verte, hoge bomen en prachtige flora.
Sla nog een bladzijde om en Henry’s kamer is opeens gevuld met een tafel en twee krukjes. Drie houten meubelen en buiten in het raam zien we de letterlijke uitsneden in de boom staan.
“Hmm,’ denkt Henry, ‘misschien kan er buiten nog wat weg en binnen nog een beetje bij?”
Als je als lezer bekend bent met het werk van creatief duo Jacques Maes en Lise Braekers weet je dat deze boeken een genot voor het oog zijn. Ik noem hier even een van mijn favoriete prentenboeken; Oskar (2016). Over een kleine jongen en een speciale speelgoeddino.
Je weet meteen wanneer je een nieuw boek van Jacques & Lise in je handen hebt. Een kenmerkende, minimalistische maar levendige stijl waarbij dit keer de minimale kleurenpallet van rood, groen en vlagen van wit het verhaal vertellen.
Hoe verder we in het prentenboek komen hoe meer de kamer van Henry gevuld wordt. Uit een heuvel wordt een lamp geknipt, een insect komt in een glas te zitten ter decoratie. Zelfs het gebroken halve ei blijkt een prima hoed voor Henry te zijn. De lezer lacht, hoe creatief is die Henry wel niet. Het vraagt een kinderlijk oog om de natuur te zien veranderen in alledaagse gebruiksvoorwerpen.
Maar dan worden de rollen omgedraaid; uitzicht verandert in uitzichtloos als Henry op een dag zijn gordijnen opent en de wereld leeg blijkt te zijn.
“Zijn overvolle kamer voelt plots heel leeg.”
Hoewel dit boek opvalt vanwege de vormgeving van en in het boek, zit er ook een subtiele kracht achter het minimale gebruik van woorden. De tegenstelling tussen overvol en leeg zit in meer dan de fysieke ruimte. Het vraagt om een moment van bezinking, om even terug te bladeren en maar 3 bladzijdes eerder de letterlijke tegenstelling te zien. Eerst was de natuur nog wild, mooi maar nu is alleen het huis dat nog.
Ook komt hier de vraag naar boven wat de lezer er zelf allemaal van vindt. Wat zeggen we als Henry aan het eind van het verhaal als oplossing zijn blik richt op de ruimte? De ruimte, ook een dubbel woord, beide de beschikbare oppervlakte en het letterlijke universum. Opnieuw bevinden we ons in de positie waar Henry in een nieuw, maar vol huis met oude spullen, naar buiten kijkt. Een nieuw raam in de bladzijde wat ons leidt naar een uitbundige bladzijde van flora en fauna, nu verder van huis.
Kortom
Henry laat ons in een boek van een aantal bladzijdes een verhaal zien van “meer, meer, meer”. Een prachtig uitzicht wat teniet moet doen aan de wens tot een gezellig huis, een wens voor spullen waar naar buiten kijken niet meer aan kan tippen. Is dit een les in waarderen wat je hebt of misschien een grotere roep aan de mensheid?
Dit boek wordt verkocht met een adviesleeftijd van 6 jaar en hoewel ik geloof dat zelfs de allerkleinsten met plezier door dit boek zullen bladeren (compleet met uitklappagina!), sluit ik mij volledig aan bij de adviesleeftijd. Omdat je hier een breder onderwerp om handen hebt, want hoewel we hier in de letterlijke vorm de buitenwereld zien veranderen door de acties van Henry – eerst nog door alleen 1 stoeltje van een boom te maken maar door te gaan totdat de boom helemaal verdwenen is – is het iets waar wij buiten dit boek ook mee te maken hebben.
Lees dit boek de eerste keer en lach om de letterlijke vormen die uit het uitzicht worden gesneden, wat is die Henry toch creatief. Maar lees dit boek de tweede keer en blijft het dan nog steeds grappig en luchtig? Of is misschien de derde keer doorbladeren het moment dat Henry verandert?
Jacques & Lise zullen Henry met een duidelijke boodschap gecreëerd hebben, maar een boek is alles wat de lezer er zelf van maakt. En in dit geval is dat de jonge lezer en hopelijk de opvoeder die meekijkt, het is aan hen de vraag wat hieruit meegenomen mag worden. Hopelijk mag het de start zijn van iets heel moois.
Details
Titel: Henry
Auteur: Jacques & Lise
Uitgever: Van Halewyck
Datum van verschijnen: 2020
Blz: 44
ISBN: 9789463832397
Dank New Book Collective voor dit prachtige prentenboek.?
