Een boek wat eng is maar waar je toch niet van weg kan kijken. Ik griezelde, lachte en huilde, Echo is een spectaculair stuk literatuur.
Echo (2019)
Nick Grevers gaat uit klimmen, met zijn klimmaatje Augustin, in de Zwitserse Alpen. Op de afgelegen berg Maudit, een berg waar niet veel meer over bekend is dan geruchten en mythes.
Nick Grevers komt terug van de berg, verminkt, met zijn gezicht in het verband. Augustin komt niet meer terug. En langzaam maar zeker begint het iedereen te dagen, niet alleen het trauma van het ongeluk achtervolgt de jonge man.
Zoveel meer dan een eng verhaal
Als je aan Echo begint, komt dit boek gelijk binnenvallen met een klapper. De proloog is eng, heel eng. En ik had al meteen een beetje spijt dat ik begon met lezen om 22.00 uur.
Want laten we het boek even goed beginnen. Een donker chalet, in de bergen, in een sneeuwstorm. En Julia Avery is alleen. Of toch niet? Vanuit haar bed ziet Julia een donker trapgat, waarin mensen staan. En dan staan deze mensen opeens boven aan de trap, en als zij dan weer haar ogen dicht doet, voor maar een moment… Voelt ze handen. Tja, needless to say, ik had kippenvel. Echt overal.
Daar stopte ik voor de avond, me proberen voor te bereiden om de volgende dag door te lezen. Voor te bereiden op alle horror die nog zou komen.
Maar waar ik me niet op had voorbereid was dat Echo niet alleen maar een eng verhaal is over een bezeten klimmer met een verminkt gezicht en mensen in een donker trapgat.
Want Echo is vooral het is het verhaal van Nick en zijn vriend Sam. Zijn vriendje, zijn alles.
“Er is weinig waaraan mensen zich zo lelijk kunnen verwonden als het elkaar willen omvormen naar het beeld van zichzelf. In plaats daarvan respecteer ik dat deze verschillen ons juist kracht geven en zie ik elke hobbel als een ontdekkingstocht, elke aanvaring als een nieuwe, onbeslagen plek. De bergen en jij, het zijn twee volkomen verschillende werelden en als ik beide kan blootleggen, ben ik volmaakt gelukkig.”
Het verhaal wat begint met ‘Blijf je nog bij me als ik geen gezicht meer heb?’ En ‘Blijf ik bij je, als ik dit niet meer aankan?’. Het is een verhaal van een verliefd koppel, met twee mannen die zo anders zijn maar toch zo bij elkaar passen. Waar opeens de Maudit tussen is gekomen.
En opeens was het niet met het enge aspect wat mij aan dit boek gebonden kreeg, maar zoveel meer.
Je blijft maar lezen
Manuscripten, dagboeken en brieven wisselen elkaar af om de lezer het verhaal te vertellen van Nick en Sam. Wat het boek eigenlijk een extra tintje griezelig meegeeft, want als ware loop je als lezer altijd achter. Je leest deze documenten van de karakters waar je steeds meer om gaat geven. Maar je hebt tegelijk geen idee wat het lot van Sam en Nick is, waarom je deze documenten achteraf te lezen krijgt.
Langzaam maar zeker bouwt de spanning op in dit boek. Voor een boek van meer dan 600 pagina’s leest dit boek enorm vlot weg. Ik las zelfs de laatste 250 pagina’s in een stuk, ik kon niet meer stoppen meer lezen. Ik had zoveel vragen dat ik twijfels had of ik nog wel alle antwoorden ging krijgen.
En toch krijgt Thomas Olde Heuvelt het voor elkaar om verwijzing naar Harry Potter en Twilight in het boek te verstoppen, waar ik zelfs door mijn griezelen heen nog af en toen hardop kon lachen.
Het is zo’n compleet plaatje dat ik na het uitlezen alleen maar ‘wow’ kon uitbrengen, overdonderd door dit boek. Ondertussen is dat wel goed gekomen zoals te zien is. Dit boek wordt nu bijna elke dag op mijn werk aanbevolen. 😉
Kortom
Technisch gezien was Echo mijn tweede aanraking met Thomas Olde Heuvelt’s werk. Ik las eerder deze maand het geschenk van de Spannende Boeken Weken, Dolores Dolly Poppedijn. Een kort verhaal over een moeder met een wens om de perfecte baby te creëren, wat ik eigenlijk het perfecte korte verhaal vond. Met genoeg griezelen voor de 90 pagina’s. Toen wist ik nog niet wat Thomas Olde Heuvelt kon doen met 616 pagina’s tot zijn beschikking.
En wat is Echo een spectaculair stuk literatuur. Om dit boek alleen een spannend boek te noemen, doet eigenlijk afbreuk aan wat dit boek allemaal is. Een verhaal van liefde, menselijke karakters, mythes over bergen en nog zoveel meer. Ik kan niet anders dan Echo aan iedere lezer aanbevelen.
Geef dit boek een kans, luister naar de echo.
“Zo werden bergen geboren.
Je nam twee aardplaten en ze kropen in elkaar. Ze draaiden, ze barstten, ze verhieven elkaar en lieten explosies van energie vrij in de vorm van aardbevingen en uitbarstingen. Maar ze duwden elkaar hogerop dan tevorer, hogerop dan ze afzonderlijk van elkaar ooit hadden durven dromen.
En hoe je ook schoof, hoe je ook wrikte, ze kwamen nooit meer los van elkaar.”
Details
Titel: Echo
Auteur: Thomas Olde Heuvelt
Uitgeverij: lsamsterdam
Datum van verschijnen: mei 2019
Blz: 616
ISBN: 9789024567942
