Wat had  ik De Lepelsnijder graag als klein meisje gehad. Een heerlijke avonturenverhaal om helemaal in te kruipen en de echte wereld even helemaal te vergeten. Maar nu als volwassene geniet ik er net zo van.

De Lepelsnijder (2018)

Janis heeft altijd geleerd dat hij de deur goed moet dichthouden en dat hij niet van de berg af moet gaan. Dat het alleen boven veilig is, ver van de bewoonde wereld. Omdat de grote ziekte tussen de mensen dwaalt. Die neuzen en vingers eet, en uiteindelijk je helemaal oppeuzelt. 

Janis moet de mooiste lepels uit hout snijden, zodat Frid deze kan ruilen voor eten. Maar wat als Frid op een van zijn tochten om eten te halen niet meer terug komt? Wat als Janis de keuze moet maken om toch de berg te verlaten? Wat als de echte wereld toch heel anders is dan Frid hem altijd heeft verteld?

Een echt avonturenverhaal

Een echt avonturenverhaal, dat is de beste manier om de Lepelsnijder van Marjolijn Hof te omschrijven. Een element van spanning, wat is de mysterieuze ‘grote ziekte’ die slimmer is dan je denkt? Een hoofdkarakter waar je jezelf in kan herkennen en ook wel een beetje meer zoals zou willen zijn. En een zoektocht naar antwoorden en ook om jezelf te vinden. En dat zit echt allemaal in dit boek van nog geen 300 pagina’s.

We volgen het verhaal door de ogen van Janis. Een jongen die altijd boven op een berg heeft gewoond en eigenlijk totaal geen benul heeft van de ‘echte’ wereld. Als hij net van zijn berg af is komt hij de herberg ‘Het vergulde Zwijn’ tegen. En wat dan een zwijn moet zijn is een raadsel. Net zoals het geluid van een klok. Een waarom je geld nodig hebt om spullen te kopen is eigenlijk maar omslachtig, vooral als je een mooie lepel kunt ruilen.

Janis is een jongen dat toch ook een plekje in je hart verovert. Wie, als het even eng en spannend wordt, ’Goed gedaan, manneke’ zegt tegen zichzelf. Want dat zei Frid ook altijd. 

“En toen zag hij het. Een prachtig plan van kop tot staart.”

Het echte avonturen element komt misschien niet voor in echte actie scenes maar wel in de ontwikkeling van Janis. We volgen elke stap en elke uitdaging die hij tegenkomt. Janis komt er gedurende het verhaal achter wie hij is en waar hij vandaan komt en dat is prachtig om te volgen. 

Je weet nooit wat er nu weer gaat gebeuren en daarom leest dit boek zo fijn weg. Het duurde een paar pagina’s voordat ik echt lekker kon doorlezen, maar er zit zo’n ongelooflijke charme aan dit boek dat ik het uiteindelijk vervelend vond dat De Lepelsnijder uit was. 

Een nieuw boek voor deze schrijfster

Ik heb nog niet eerder een boek van Marjolijn Hof gelezen, maar na wat doorlezen blijkt dat De Lepelsnijder niet haar standaard boek is. Dit noemt ze ook zelf in haar nawoord, dat schrijvers soms iets nieuws moeten proberen; ‘een wankele brug over, met kolkend water in de diepte.’ 

Dit boek kwam tot stand na het zien van het schilderij ‘Teich im Riesengebirge’ (Ludwig Richter, 1839). Een prachtig schilderij waarop een oude man, jongen en hond langs een oever lopen. Een donker meer op de achtergrond. Bij het zien van dit schilderij, begon dit verhaal van de Lepelsnijder zich bij Marjolijn Hof zich te ontwikkelen. En wat een fantastisch verhaal is het geworden!

Kortom 

Een heerlijk avonturenverhaal met geheimen en een gevaarlijke tocht. Maar ook met een ezel die Kiezel heet, vriendschappen en heel dapper zijn. Een aanrader voor elk kind en volwassene! 

“Wees tevreden met wat je hebt, daar word je gelukkig van.”

Details

Titel: De Lepelsnijder
Auteur: Marjolijn Hof
Illustraties: Annette Fienieg
Uitgeverij: Querido
Datum van verschijnen: 6 november 2018
Blz: 294
ISBN: 9789021415000