De IJzige Verloofde, Christelle Dabos

De Nederlandse vertaling liet 7 jaar op zich wachten, maar De IJzige Verloofde was het wachten meer dan waard.

De IJzige verloofde (2020)

Ophelia, een eigenzinnig buitenbeentje en onbegrepen genie, heeft unieke gaven: ze kan door spiegels reizen en ze kan met haar handen de geschiedenis van voorwerpen lezen. Ze leidt een rustig bestaan op de ark Anima. Tot ze onverwachts wordt uitgehuwelijkt aan Thorn, een introvert maar invloedrijk lid van de Drakenclan. Ophelia is gedwongen haar verloofde te volgen naar de Hemelburcht op de ijzige ark Pool, waar niemand te vertrouwen is. Daar ontdekt ze dat ze een pion is in een politiek spel dat niet alleen verschrikkelijke gevolgen heeft voor haar eigen leven, maar ook voor haar geliefde ark Anima. 

De spiegelpassante #1

Schrijfster Christelle Dabos bracht het boek Les fiancés de l’hiverin 2013 uit, origineel geschreven in de Franse taal werd deze nieuw young adult serie meteen vergeleken met klassiekers als Harry Potter and His Dark Materials. Toch duurde het even voordat de serie werd opgepakt door de buitenlandse markt, pas in 2018, verscheen de Engelse vertaling The Winter’s Promise.

En sindsdien kijkt deze lezer uit naar deze serie. Ik kocht de Engelse versie niet, maar wachtte geduldig op een Nederlandse vertaling. De jaren gingen voorbij, ik keek een aantal keer naar de Engelse serie maar hield toch af. En eindelijk! Zes jaar na het debuut van Dabos, is in april het eerste deel van de Nederlandse vertaling verschenen. De IJzige Verloofde, het eerste boek in De Spiegelpassante-serie, in de vertaling van Eef Gratama. 

Wat mij in de eerste instantie aantrok aan de serie kan ik nu niet meer zo goed benoemen. Ik ben niet de grootste fantasy lezer, maar toch trok dit boek en deze serie mij compleet aan. Was het de prachtige cover, de belofte van een wereld zoals Harry Potteren His Dark Materials? Hoe dan ook, mijn gevoel klopte. Dit was precies mijn soort boek en ik weet bijna niet waar ik moet beginnen met deze recensie.  

Een stukje van het grotere geheel.

De omslag van dit boek ademt alles van een sprookje uit, een wereld die niet van ons is, maar iets ver weg. En vanaf de eerste bladzijde is dat precies wat Dabos de lezer voorschotelt. Niet compleet duidelijk van de bron vertelt een eerste kort fragment over een wereld die in het begin één was, over een ontevreden God, een vervloekt boek. Om te eindigen met “God brak de wereld in stukken.”. 

Waar deze tekst precies in het grote geheel past, wordt niet helemaal duidelijk voor de lezer in dit eerste boek. Wat volgt na dit fragment is de ontmoeting met ons hoofdpersonage Ophelia; een buitenbeentje met warrig haar en nog warrigere manieren. Terloops wordt genoemd dat dit hoofdpersonage door spiegels kan wandelen en de geschiedenis van voorwerpen kan lezen.

En dat, “terloops” is een perfect woord voor de rest van het boek. Dat warrige haar wordt overigens wel nog 20 keer herhaald – niet te vergeten! – maar verder wordt niet veel uitgelegd. Hier en daar vallen details van het bestaan van een verdere wereld een scene binnen, maar er wordt van de lezer gevraagd om dit te accepteren. Want de lezer stelt geen vragen in dit boek, je kijkt mee. Mee als Ophelia haar avontuur tegemoet treedt, wordt uitgehuwelijkt, haar starre (en vooral ijzige) verloofde ontmoet en vertrekt naar een nieuwe ark. Je twijfelt mee met Ophelia. Maakt je zorgen met Ophelia. Maar een echte uitleg of plot twist blijft uit, de rivier kabbelt. Net genoeg om je te blijven laten lezen, net niet genoeg om compleet tevreden te zijn.

Want het is duidelijk dat De IJzige Verloofde het eerste boek in een serie is; het is dit kabbelende riviertje die de eerste 300 bladzijdes van het boek opneemt. Dabos neemt haar tijd, uit zelfvertrouwen in de manier waarop deze serie geschreven is. En je vertrouwt deze schrijver.

We volgen Ophelia en kijken mee door haar ogen naar de nieuwe ark. Eerst betoverd door de magie, dan meegenomen en bang gemaakt door de politieke intrige in deze wereld. Waar niet iedereen te vertrouwen is, misschien zelfs de ijzige verloofde niet. De laatste 200 pagina’s nemen ook de twijfelende lezer waarschijnlijk nog even mee; de remmen gaan los, de spanning loopt op. Waar naartoe? Een cliffhanger om u tegen te zeggen.

Kortom

Ik begon deze recensie met het beschrijven van het fragment op de eerste bladzijde van De IJzige Verloofde. Een kort stukje tekst met een belofte van mysterie en een vleugje magie. Eigenlijk zegt de eerste bladzijde al veel over hoe de rest van het boek zal vergaan, want hoewel de lezer wel meer weet aan het eind van dit boek, verlaten we de wereld van De Spiegelpassante met dezelfde hunker naar mysterie en magie.

De grotere wereld deed me denken aan de grote zus van De Nevermoor serie van Jessica Townsend of een verre neef van Lyra’s Oxford uit His Dark Materials. Het voelt traditioneel, een wereld die toestaat dat Ophelia uitgehuwelijkt mag worden, een wereld van mooie jurken en mysterie. Maar tegelijk ook iets uit een verre toekomst waar alles beide mogelijk en onmogelijk lijkt.

Het eerste boek in De Spiegelpassante serie heeft een langzame start, het vraagt om vertrouwen van de lezer. Want het is ook een boek wat iets aan de lezer belooft. Dit is alleen nog maar het begin, er komt nog zoveel meer.

Details

Titel: De IJzige Verloofde, De Spiegelpassante #1
Auteur: Christelle Dabos
Vertaler: Eef Gratama
Uitgeverij: LS Amsterdam / VIB Ya
Datum van verschijnen: april 2020
Blz: 528
ISBN: 9789024587223

Ik ben een ambassadeur voor deze serie, wat betekent dat ik deze fantastische serie mag promoten. En ik mag nu een exemplaar weggeven op mijn Instagram account! ?