Leesweek #13 van 2024

Ik ben geen recensent

Ik schrijf geen recensies.

Ik schrijf wel over boeken.

Het was zoeken naar hoe ik over boeken wilde schrijven toen ik begon met deze website. Ik startte in het Engels – net zoals mijn boekstagram account – maar viel al snel terug op het Nederlands. Ik haalde al snel de sterren uit mijn blogs en stopte met het gebruiken van termen als ‘pareltjes’ omdat die niet helemaal ‘mij’ voelden. Wat ook niet mij voelde was negativiteit. Want zelfs als een boek niet voor mij is, kan het zomaar een nieuwe favoriet van iemand anders worden. Ik schrijf daarom ten alle tijden liever een aanbeveling dan een afkeuring.

Mijn stukken werden wel steeds langer; ik vond mijn stem in lange, uitgebreide analyses over gelezen titels. Want ik pluis verhalen graag uit, probeer alle plotlijntjes te doorgronden – schrijf graag over mijn eigen interpretatie van een gelezen tekst. Het werd een hobby, iets waar ik energie van kreeg. Zelfs terwijl bloggen, lange teksten publiceren ‘uit de mode’ bleek te raken, schreef ik door. Nu al 5,5 jaar.

Hoe ik deze stukken wil noemen is lastig. Recensies lijkt een populaire term in de online boekenwereld, open Instagram, platforms als Goodreads of Hebban. Of denk aan de zogenoemde recensie-exemplaren. Ik weet wat recensies zijn. Volgde zelfs een jeugdliteratuurkritiek module tijdens mijn opleiding, waar ik leerde dat recensies opgebouwd zijn uit een aantal type argumenten. Dat de aard van een recensie ten promotie van een titel is. Dat geschreven objectiviteit en het plaatsen van een boek in context de belangrijkste elementen zijn.

Mijn stukken lijken niet op recensies die je in een krant vindt. Want dat wil ik ook niet. Ik ben namelijk geen recensent, ik ben een lezer.

Ik ben een lezer

Een lezer die ongelooflijk graag in boeken verdwaald. Ik hou van prikkelende stukken waarin ik steeds weer een nieuwe manier – en nieuwe woorden en zinnen – vind om over een boek te schrijven. Ik ben standaard drie maanden te laat met het promoten van nieuwe titels en promoot daarentegen veel te vaak boeken die al jaren uit zijn, maar die mij de favorietkriebels geven.

Ik romantiseer wat het lezen is, schreef hier al eerder stukken over boeken zonder dat ik nog maar een bladzijde gelezen had. En schreef zelfs meerdere stukken over boeken, het lezen, zonder maar een titel te noemen. Ik schrijf vanwege mijn romantiserende karakter veel liever in de lijdende dan in de meer logische actieve vorm over een boek, alsof mijn hoofd nog steeds een beetje tussen de bladzijdes is blijven hangen. Ik wil en kan mezelf niet niet meenemen in mijn stukken. Wil geen totale objectiviteit want ik vind ongelooflijk veel waarde in subjectiviteit.

Dus nee, ik schrijf geen recensies. Ik schrijf wel over boeken. Is daar al een goed woord voor uitgevonden?

Leesweek 13

In Limbo – Deb J.J. Lee
2023, First Second
Bibliotheek exemplaar

Een graphic novel over het idee van “otherness”; hoe de perikelen van opgroeien (beslissen wie je bent en wie je wil zijn, vrienden en familie) al moeilijk genoeg zijn maar een dubbele identiteit – de auteur groeide op in America, maar werd geboren in Korea – alles nog veel moeilijker maakt.

Het verhaal raakt maar ik vond het geheel ietwat verwarrend vanwege de tijdsprongen en ik zou de volgende lezer willen benadrukken om de trigger warnings op te zoeken.

Bahar op de Maan – Michael de Cock met illustraties van Arevik d’Or
2023, Querido
Bibliotheek exemplaar

Ik ben zo dol op de verhalen over Bahar. Bahar op de maan volgt na het eerste deel Bahar Bizar maar kan ook apart gelezen worden. Het zijn beide mooie, toegankelijke boeken over familie en vriendschap in alle soorten en maten.

In dit deel is Bahar’s juf zwanger, gaan de ouders van een vriend uit elkaar en leert iedereen om anders naar dingen te kijken. Anders kijken, zoals je dat ook bij kunst in het museum moet doen om iets te kunnen begrijpen.

Deze boeken zijn mooi en alledaags en daarom juist bijzonder.

Tot volgende week!