Volwassen roman
Kelderkind, kelderkinderen
“Kasper was zestien, misschien zeventien jaar, toen hij in de wereld verscheen. Niemand wist precies waar en wanneer hij geboren was. Hij wist het zelf niet eens. Hij wist niets. Zelfs niet dat hij een mens was.”
Het duurde even voordat ik de woorden gevonden had om iets over Kelderkinderen op papier te zetten. Misschien waren het de drukke omstandigheden, een volhardend lees- en schrijfdipje; maar het was vooral dit verhaal. Dit verhaal dat na het uitlezen rond bleef sluimeren in mijn hoofd, maar zich maar moeilijk liet vangen in een rake beschrijving.
Zoekend naar woorden herlas ik daarom stukken en zocht ik online naar het verhaal achter de historische feiten waar dit verhaal op gebaseerd is. Kasper Hauser dook namelijk begin 19e eeuw op in de straten van het Duitse Neurenberg, hoe hij daar gekomen was of waar hij vandaan kwam is tot op de dag van vandaag niet bekend. In haar kenmerkende zinderende stijl geeft Kristien Dieltiens deze zwijgende jongen een stem. Een fictionele versie van een reeks van historische gebeurtenissen is dus een waarheidsgetrouwe manier om dit boek te beschrijven.
Er is echter nog meer te vinden in deze roman. Want het verschil met de eerder verschenen uitgave Kelderkind (2013) betreft maar een aantal letters in de titel, maar is een treffende constatering. Want behalve Kasper, gaat Kelderkinderen ook over Manfred. En waar de lezer gaandeweg ontdekt dat Kaspers verleden alles behalve rooskleurig is, ontdekt de lezer ook dat er meerdere manieren om vast te zitten in het leven; om een kelderkind te zijn.
Gevonden en vinden
Afwisselend in perspectief vertelt Kelderkinderen over de tijd na Kasper’s vondst – met name verhalt in dagboekfragmenten waarin de lezer een inkijkje krijgt in de gevoelige, wijze ziel van de vondeling – en de geschiedenis van Manfred, een jongen geboren met een hazenlip. Een jongen die omringt wordt door liefde van zijn ouders, tot op een dag zijn leven instort en hij er alleen voor komt te staan. Niet geheel anders dan Kasper. Langzaam vervlechten de levens van deze twee jongens (en later ook mannen) zich met elkaar. Niet geheel op een positieve wijze, maar wel op een herkenbare manier.
Het is moeilijk om dit bijna 400 bladzijdes tellende boek samen te vatten. Kelderkinderen van Kristien Dieltiens is een duizelingwekkend historische en vooral psychologische roman die een heel leven omvat; met al de lelijke stukken maar ook de mooiere momenten. Want zowel Kasper als Manfred krijgt in zijn leven te maken met veel lelijkheid, oneerlijkheid en onrecht. Ze zijn beiden slachtoffer van de mensen om hen heen, maar vinden op een eigen manier ook hun eigen verhaal. En een manier om deze te kunnen vertellen.
En misschien gaat dit verhaal daarom in de kern over een vondeling, maar gaat dit verhaal ook jezelf vinden te midden van alle opgelegde rollen en verwachtingen van anderen. Het is moeilijk, bitter en toch ook mooi.
“Ik zou ook de weg terug naar beneden kunnen nemen, denkt hij. Gewoon verdergaan. Het licht volgen. De zon komt op aan de horizon. Straks zal ze hoog staan, pal boven mijn hoofd. Mijn schaduw zal even niet meer zichtbaar zijn. Het vraagt moed om in het licht te blijven.
Ik heb de keuze.
Ja, die heb ik.”
- Lees ook deze recensie: Carlota, de vrouw die rozen at van Kristien Dieltiens
Details
Titel: Kelderkinderen
Auteur: Kristien Dieltiens
Uitgever: Uitgeverij Borgerhoff & Lamberigts
Datum van verschijnen: januari 2024
Blz: 384
ISBN: 9789464778199
Dank New Book Collective voor het exemplaar.
Het boek is te koop bij je (online) boekhandel. Koop een boek, koop lokaal!
