Het vakantiestapeltje ofwel het blauwe stapeltje. Want voor een onverklaarbare reden pakte ik deze week heel veel blauwe boeken na elkaar op (I’m blue da ba dee da ba daaaai!)
Ik bezocht deze week mijn favoriete kinderboekenwinkel, dronk heel veel lekkere koppen koffie tijdens fijne gesprekken, spendeerde wat uurtjes (flink wat uurtjes) op mijn Nintendo switch en ik las vijf boeken.
Het pad van de roverkoning (De zevensleutels #1), Tom Rijpert (10+)
De zeven sleutels-duologie is één van de meeste gehypte jeugdboekenseries van dit moment en voor een goede reden. Zeven sleutels voor zeven poorten en dus ook zeven personages om te introduceren en al die elementen aan elkaar verweven doet deze debuterende kinderboekenauteur op een zeer originele en geslaagde manier; menig fantasy-fan-in-de-dop zal hier van smullen. Ik was persoonlijk meer fan van de vorm van het boek dan van het avontuur zelf, maar dat is een smaakdingetje.
Kan me voorstellen dat dit boek goed valt bij de lezers van de Vleugels van vuur serie. Beetje uitdagend maar vooral lekker leesbaar.
Charlotte’s Web, E.B. White (8+)
Ik zette mijn twijfelachtige gevoelens voor klassiekers even opzij om te genieten van Charlotte’s web. Behalve de iconische eerste zin, wist ik niet veel van deze klassieker af maar wat was dit warme, lieve verhaal over vriendschap in alle vormen en maten een fijne verrassing. Een boek over het varkentje Wilbur die niets liever wil dan leven en zijn vrienden die hem helpen.
Als vegetariër huilt mijn hart altijd een beetje om dieren, maar huilen om een zachte spin was een nieuwe ervaring. Ik was dit boek graag als kind tegengekomen
De vloek van de schelpen, Efua Traoré (10+)
De vloek van de schelpen bewijst maar eens weer hoe belangrijk en verrijkend die vensters zijn in de jeugdliteratuur. Gebaseerd op de Nigeriaanse legende over de Abiku – geestenkinderen die vervloekte families generaties lang teisteren – vertelt dit verhaal over Kuki die het na een verhuizing flink te verduren krijgt op haar nieuwe school. Haar enige vriendin vindt ze in Enilo, een meisje dat lijkt te wonen in een verlaten strand huis vol schaduwen en schelpen. De meisjes en hun vriendschap lijkt uit een sprookjesverhaal te komen, of misschien toch uit een ander soort verhaal?
Sfeervol en opnieuw goed (en deze keer zelfs een beetje spooky) geschreven, je voelt de rijke historie van mythes en volksverhalen in het werk van Efua Traoré. Toch voelde dit verhaal iets onaf; alsof de realistische en de paranormale verhaallijnen langs elkaar schuren in plaats van echt tot één verhaal te komen.
De spin en de sleutel, Anna Woltz (13+)
Ik kocht vrijdag het nieuwe boek van Anna Woltz en zaterdagavond was deze alweer uit. Mijn buik kriebelde weer even van bewondering voor de schrijfster terwijl ik De spin en de sleutel las. Want ik verwacht altijd dat een Anna Woltz goed is en toch ben ik telkens opnieuw onder de indruk.
De spin en de sleutel gaat Elena die voelt alsof haar normale wereld is ingestort en ook over Atlas die zich voelt alsof zijn hele wereld al is vergaan. Over universele en tijdloze thema’s als rouw en de waarde van familie en vriendschappen maar ook over hedendaagse thema’s als influencers en long covid, over hoe we als mens zo ons best doen om ons aan iets vast te kunnen houden en hoe moeilijk loslaten is. En eigenlijk ook over nog zoveel meer.
Allemaal verpakt in 190 pagina’s in Anna Woltz’s toegankelijke doch treffende stijl – sjonge jonge wat knap.
Barones der doden, Britt Zwijnenberg (16+)
En als laatste gruwelde ik al vanaf de eerste (bloederige) bladzijde van de Young Adult novelle Barones der Doden. Een boek over twee geliefden die op zoek gaan naar een betere toekomst maar in de val lopen… Magisch, avontuurlijk en een beetje luguber. Ben je nog op zoek naar een boek voor Halloween? Look no further!
Morgen is het maandag en ga ik weer aan het werk en misschien eens een niet-blauw boek opzoeken.
