Ik had nooit verwacht om Koningin Elizabeth II als een van mij favoriete hoofdpersonages te bestempelen, maar De moord op Windsor Castle laat een fantastisch fictief portret zien van deze fascinerende detective.
De moord op Windsor Castle (2021)
Windsor Castle, 2016. De aanloop naar de negentigste verjaardag van de Britse koningin Elisabeth kan als een rustige, veilige en gelukkige tijd in haar regeringsperiode worden beschouwd. Totdat een gast van prins Philips Dine & Sleep-feestje dood wordt aangetroffen in een kasteelkamer. Een slecht gebonden knoop doet MI5 vermoeden dat er sprake is van moord. De koningin laat het onderzoek over aan de professionals – totdat deze haar trouwe dienaren als verdachten aanwijzen. Met behulp van haar assistent-secretaris Rozie begint ze een schaduwonderzoek. Terwijl ze haar koninklijke taken vervult, vermoedt niemand in het koninklijk huis, de regering of het publiek dat de vastberaden Elisabeth haar scherpe blik en jarenlange ervaring ondertussen inzet om de echte moordenaar voor het gerecht te brengen.
Een pittige tante, een veellezer van detectives en een serieuze detective herself.
Een citaat van de Daily Mirror beschrijft De Moord op Windsor Castle als ‘Miss Marple met een kroon’ . Beter kan ik dit boek eigenlijk niet samenvatten. Alles in De moord op Windsor Castle ademt de sfeer uit van een murder mystery in de traditie van Agatha Christie. Maar één ding verschilt: de aanwezigheid van Koningin Elizabeth II.
Waarom Koningin Elizabeth II dé perfecte fictieve detective is? Schrijver S.J. Bennett geeft 10, of zelfs 11 redenen. Want, Koningin Elizabeth heeft bijna alle belangrijke gebeurtenissen in de 20e eeuw meegemaakt, ze is overal ter wereld geweest en heeft een zeer interessant sociaal netwerk: “De koningin geeft me de kans om te verwijzen naar Sir David Attenborough, Spinal Tap, Ant and Dec en Kylie Minogue […] Het is niet eens een uitdaging – ze heeft ze bijna allemaal ontmoet en gehost.” Kortom, ze is een droom van een hoofdpersonage voor een schrijver.
Of een boek met zo’n karakteristiek personage staat of valt, ligt aan de wijze waarop een schrijver het personage geloofwaardig kan neerzetten. Elizabeth II lijkt een personage waar we alles van weten, maar eigenlijk is haar beeld voor het publiek compleet gefabriceerd. Hier maakt Bennet slim gebruik van. In haar eigen woorden baseert ze de beroemde personages in dit boek op wat ze heeft geleerd uit openbare registers en heeft gezien op foto’s en in films. Maar de persoonlijke kant, de echte mens achter het beeld, ligt open voor interpretatie. En precies hier ligt het punt waardoor ik kon genieten van dit boek. Want Koningin Elizabeth II is in De moord op Windsor Castle een pittige tante, een veellezer van detectives en blijkbaar een serieuze detective herself.
“Ik weet wat een tongbeen is.’ Ze had veel detectives van jockey Dick Francis gelezen. Daarin waren heel wat tongbeentjes gebroken en dat was nooit een goed teken.”
Elizabeth II neemt het heft in eigen handen.
Waar de vergelijking van met Miss Marple totaal klopt voor de sfeer, is dit iets anders voor het mysterie. Want waar een Agatha Christie je genoeg ruimte biedt om mee te puzzelen, vond ik dit iets minder in De moord op Windsor Castle.
De moordzaak draait om een overleden jongeman tijdens zijn verblijf op Windsor Castle. Waar in de eerste instantie nog gedacht wordt dat een gast van een exclusief etentje zichzelf heeft opgehangen na een wilde nacht, komt al snel naar voren dat er iets heel anders aan de hand is – oftewel dat gebroken tongbeentje. Vanuit het perspectief van Koningin Elizabeth slaan we de gebeurtenissen vanaf de ochtend na de moord gade. We kijken mee met de Koningin hoe ze terugdenkt aan de gebeurtenissen van de avond hiervoor, hoe ze karakterschetsen maakt van de aanwezige gasten en achter de ruggen van de politie en MI5 een eigen zaak opzet. En dit is waar ik intens genoot van het boek.
Want terwijl het perspectief wisselt tussen Koningin Elizabeth II en Rosie, de nieuwe assistent en secretaresse van de koningin, ontdekken we een hele detective achtergrond van de Koningin. De Koningin mag ze eigenlijk nergens mee bemoeien, geen politieke interactie, maar in het geheim onderzoekt ze alles. In subtiele interacties met mensen puzzelt ze de, uiteindelijk toch best gecompliceerde, moordzaak een elkaar. S.J. Bennet behoudt gedurende het hele boek een fijn tempo. Precies op de juiste momenten geeft ze de lezer nieuwe informatie en zo word je vanzelf betrokken bij de zaak. Maar toch, de duidelijke ster van het boek is de Koningin.
Kortom
Het zal duidelijk zijn, ik ben fan. Ik had nooit verwacht om Koningin Elizabeth II als een van mij favoriete hoofdpersonages te bestempelen, maar De moord op Windsor Castle krijgt het voor elkaar.
Een lezer zal niet doorlezen vanwege het razende thriller tempo. Maar in plaats daarvan des te meer vanwege de sfeer van het boek, die zelfs gedurende een moordzaak een luchtige ondertoon behoudt. Een fijne schrijfstijl en een briljante spanning tussen fictie en realiteit maken voor mij de rekensom compleet.
In de week voor de publicatie van de Nederlandse vertaling van De moord op Windsor Castle kwam het nieuws dat prins Philip is overleden. Het boek speelt zich af in de actualiteit van 2016. Het is vooral de relatie tussen Elizabeth en Philip die de meeste aandacht krijgt in het boek en dat geeft dit boek een bitter randje.
Om aan te sluiten bij de woorden van S.J. Bennet: “Het is altijd een genoegen voor mij om in hun fictieve gezelschap te zijn. Ik hoop dat u dat hetzelfde zult ervaren.” En dat is zeker zo.
Details
Titel: De moord op Windsor Castle
Auteur: S.J. Bennet
Vertaald door Susan Ridder
Uitgeverij: Nieuw Amsterdam
Datum van verschijnen: april 2021
Blz: 288
ISBN: 9789046827628
Dank voor het recensie-exemplaar Nieuw Amsterdam!
Het boek is te koop bij je (online) boekhandel; koop een boek, koop lokaal!
