De jongen op het dak is een boek over verdriet, maar ook over zoveel meer. Een beetje afstand verandert je blik op het leven, dit boek doet hetzelfde.
De jongen op het dak (2020)
“Op het dak van het gebouw zit een jongen. Binnen in hem doet het pijn. Daar probeert hij niet aan te denken. Hij wil niet deelnemen aan het gekrioel onder hem. Hij bekijkt het doen en laten van de man aan de overkant, de vrouw op het plein, het meisje dat naar school gaat, zijn mama…
Hij kijkt, hij observeert. Maar hij heeft er niets mee te maken. Of wel?”
“Waarom zit je daarboven?
Omdat ik daar beneden niet wil zijn.“
In korte hoofdstukken introduceert schrijfster Aline Sax ons aan deze jongen op het dak. Langzaam maar zeker wordt een schets van een familie zichtbaar; een ziek zusje, een verdwenen vader. Lege bedden. We vinden een boek over een jongen met verdriet, maar ook een moeder met verdriet. Verdriet wat zo groot was dat het niet meer samen in een flat paste.
De jongen op het dak is een boek wat meteen met de deur in huis komt vallen, dit boek draagt verdriet uit en ik voelde mij als lezer bijna melancholisch. Het minimale kleurpalet van grijstinten en blauw geven dit boek een ander uiterlijk dan je standaard jeugdboek. Schetsachtige illustraties van Sassafras de Bruyn passen bij dit gevoel, je voelt je ietwat verloren. Je kijkt samen met de jongen op het dak naar de menigte beneden en je past er even niet meer tussen. De wereld gaat door, die man in het pak met z’n koffer zit elke dag weer op het bankje. De hond zoekt nog steeds een baasje.
Het boek heeft bijna iets weg van een graphic novel. Soms zijn bladzijdes alleen maar illustratie, een indrukwekkend en donker wolkenspel zegt evenveel als alle woorden. Je voelt je klein. Er bestaat een versterkend samenspel tussen tekst en illustraties in het gehele boek maar de illustraties hebben echt hun eigen stem. Hun eigen verhaal om te vertellen.
Want dan komt er kleur op de bladzijdes, rood. Een klein meisje met een rode trui wat naar boven kijkt. En dan geel, een ballon die naar boven komt zweven met een vraag. “Waarom zit je daarboven?” Hier beneden is het zo gek nog niet.
Voor elke lezer
De jongen op het dak is zo’n boek wat bewijst dat jeugdliteratuur geen bovengrens hoeft te hebben. Het boek wordt verkocht met de leeftijd van 9+ jaar, maar ik kan me ook zomaar voorstellen dat een moeder dit boek oppakt en het voor zichzelf leest. Ik kan me ook zomaar voorstellen dat elke lezer, welke soort lezer dan ook, dit boek kan waarderen.
Want er is sprake van een dubbele impliciete lezer in De jongen op het dak. Het boek is geschreven voor de jonge lezer, maar ook de volwassen lezer zal zich aangesproken voelen. Sommige nuances zullen een jonge lezer voorbijgaan maar juist dubbel zo hard aankomen bij de meer ervaren lezer. Thema’s zoals verdriet, rouw, eenzaamheid. Het is allemaal zichtbaar in De jongen op het dak. Maar ook hoop mag er zijn, in de vorm van een gele ballon. En nog veel meer.
Vooral het einde zorgde voor een hand die even in mijn hart kneep. Een einde dat mij deed denken aan Kleine Sofie en de Lange Wapper, beslis zelf maar hoe je dit interpreteert. Het is maar wat je er zelf in kunt zien én in wilt zien.
Zo bijzonder.
De eerste keer las ik De jongen op het dak in korte stukjes. Het voelde eigenlijk als te veel, te mooi, te moeilijk, te bijzonder om in een keer te lezen. Ik wilde dit verhaal koesteren, mijn tijd nemen. En zo las ik het boek over de loop van een paar dagen. Maar na uitlezen kon ik mezelf niet stoppen en begon ik opnieuw, en in dezelfde zit las ik dit boek nog een keer. Nu in een stuk door.
Nog steeds was het te veel, zelfs de tweede keer was ik ademloos en kon ik geen woorden verzinnen om zelfs maar mijn eerste reactie te geven. Ik hoop dat deze recensie het boek eer aan doet. Want dit is zo ongelooflijk bijzonder, ik wil De jongen op het dak met elke lezer wil delen.
Ja, echt elke lezer. Volwassen lezers, lees dit jeugdboek, juist jullie ook.
Want De jongen op de dak is een boek vol verdriet, een boek waar de lezer een melancholisch gevoel van zal krijgen. Maar dat is niet het enige, het is ook een boek over omgaan met verdriet en daarbij een boek over hoop. Het is een boek over eenzaamheid, in een wereld die soms veel te groot lijkt, maar De jongen op het dak is ook een boek van mensen. Je bent nooit echt alleen.
Lees dit boek, bekijk het. Wees net zo ademloos als ik.
Details
Titel: De jongen op het dak
Auteur: Aline Sax
Illustrator: Sassafras De Bruyn
Uitgever: Uitgeverij De Eenhoorn
Datum van verschijnen: februari 2020
Blz: 144
ISBN: 9789462914520
Dank aan Uitgeverij de Eenhoorn voor het opsturen van dit prachtige boek. ?
Deze recensie is onderdeel van een blogtournee, kijk vooral ook even naar de posts van de andere bloggers!
- Maandag 17 februari: buddy read op hebban.nl
- Dinsdag 18 februari: recensie op unicornsandfairytales.be
- Woensdag 19 februari: recensie op booksandmacchiatos.com
- Donderdag 20 februari: interview Aline op thisishowweread.be
- Vrijdag 21 februari: lestips op Lees-je-wijs Café (https://www.hebban.nl/spot/lees-je-wijs)
- Zaterdag 22 februari: interview Sassafras op www.ikvindlezenleuk.nl
2 Comments
Het doet me denken aan een heel ander boek waarin ook een jongen op het dak zit: Eland van Lykele Muus.
Deze jongen op het dak komt ook op mijn lijstje, het ziet er mooi uit!
Die ga ik ook eens opzoeken, vind het echt een uniek perspectief om over te lezen.
Blij dat je dit boek ook een kans gaat geven, vond ‘m enorm bijzonder! ?