Heerestraat & Rozenlaan, Carlie van Tongeren

Young adult

Heerestraat & Rozenlaan (2018)

Nina’s ouders zijn net gescheiden. Dat betekent niet alleen dat Nina vanaf nu elk weekend met een enorme weekendtas heen en weer moet fietsen tussen twee huizen, maar ook dat ze in sneltreinvaart moet wennen aan de nieuwe situatie. Aan de nieuwe vriendin van haar vader bijvoorbeeld, die twee kinderen heeft: Lindi (type valse stiefzus) en Mark (headbangende metalfan). En aan het feit dat haar moeder als een zombie-in-pyjama door het huis wandelt. Eigenlijk heeft Nina het al druk genoeg met voetbal, vriendinnen en haar laatste schooljaar – en nu komt dit er ook nog bij. Hoe moet ze dit in hemelsnaam allemaal tegelijk doen? 

Een vol hoofd

Ik koos een vrij onhandig moment om in mijn eerste Carlie van Tongeren te beginnen. Hoewel ik enorm zin had om in dit boek te duiken – in 2018 gepubliceerd als het eerste Nederlandstalige fictieboek van Blossom Books! – kon ik de rust niet vinden om echt goed in dit verhaal te kruipen. Ik bleef echter stug doorgaan, en kwam behoorlijk ver, tot ik me realiseerde dat halve aandacht voor een boek nooit een goed idee is. Ik stopte en legde dit boek en dit verhaal aan de kant.

Afgelopen week vertrok ik op een rustige avond opnieuw naar Heerstraat en Rozenlaan. Minder dan een dag later was het boek uit en sloeg ik het met een diepe zucht dicht. 

Pas toen ik opnieuw begon begreep ik waarom het de eerste keer niet lukte met lezen. Het was druk in mijn hoofd, maar het is ook druk en vooral heel vol in het hoofd van Nina, het hoofdpersonage in Heerestraat & Rozenlaan. Want Nina’s ouders zijn net gescheiden. En gescheiden ouders betekent niet alleen dat ze elk weekend heen en weer moet fietsen tussen twee adressen, maar ook dat haar hoofd mentaal heen en weer geslingerd wordt tussen twee situaties die vroeger één waren.

In de Heerestraat ziet ze haar vader met een nieuwe vriendin én moet ze kennismaken met een nieuwe stiefbroer en zus. Op het andere adres aan de Rozenlaan lijkt het misschien rustig omdat haar moeder nog geen nieuwe vriend heeft gevonden, maar de stilte op dit adres is geen rust. Het is kilte. Want Nina’s moeder lijkt in een diep dal te zijn gevallen en in haar wanhoop en verdriet ziet ze haar eigen dochter niet meer staan.

En dan is er ook nog die ene jongen met die toch wel aantrekkelijke sik?

De-Zo-Had-Het-Moeten-Gaan-Dialogen

Hoewel het perspectief van een kind van gescheiden ouders al vaker is beschreven in de jeugdliteratuur, is dit boek een bijzonder mooie verkenning van alle emoties die een tiener doormaakt in zo’n dergelijke situatie. Heerestraat & Rozenlaan telt bijna 400 bladzijdes, maar alsnog leest het verhaal als een goede, ietwat verslavende Netflix serie. Het is daarnaast niet moeilijk om Nina snel in je hart te sluiten, waardoor het lastig is om dit boek weg te leggen. 

Echter betekent het snelle tempo niet dat Carlie van Tongeren niet alle ruimte neemt om haar hoofdpersonage Nina uit te tekenen voor de lezer. Ze is een dochter die opeens twee huizen heeft maar alsnog nergens echt lijkt te passen. Een jong meisje dat in haar schrift over De-Zo-Had-Het-Moeten-Gaan-Dialogen schrijft; “met dingen die ik niet over mijn lippen had gekregen. Omdat ik niet durfde, of omdat de anderen niet naar me luisterden en niet de dingen zeiden die ik zo graag wilde horen.” En tegelijk een jonge vrouw die voor de eerste keer verliefd wordt en haar gevoelens en behoeften ontdekt.

Juist in die verliefdheid neemt Carlie van Tongeren risico in haar eerste Young-Adult boek. Met het gevaar om iets van de gebeurtenissen weg te geven, wordt Nina verliefd op de jongen die ze eigenlijk alleen maar haar stiefbroer mag noemen. Liefde gaat nu eenmaal zijn eigen gang, zelfs al weet het verstand beter dat dit een rare situatie is. De exploratie van deze relatie vond ik daarom erg interessant. Er wordt niet met een vingertje gewezen of een “normaal” uitgesproken, de lezer mag tot een eigen oordeel komen.

“Wie weet trekt dat fladderende, verwarrende gevoel in mijn buik vanzelf wel weg (zegt mijn verstand, dat meestal verliest).”

Kortom

Ik zou veel kunnen citeren uit dit boek. Zoals Carlie van Tongeren Nina’s gevoelens serieus neemt en op een gedetailleerde wijze deelt met de lezer, zo neemt ze ook haar lezerspubliek serieus. De schrijfstijl is helder, maar toch laat ze ook veel tussen de regels door gebeuren. Emoties die boven grond komen die Nina misschien zelf nog niet zo goed herkent, lezen wij als eerste. Ook de exploratie van de relatie is hier een voorbeeld van. Alhoewel de relatie tussen Nina en Mark centraal staat, is er hiernaast ook veel ruimte voor de beschadigde relatie tussen Nina en haar ouders, wat van dit boek een mooi en vooral compleet geheel maakt.

“‘… perfect,’ zegt mijn vader terwijl met onze hoofden dicht bij elkaar naar de foto op het schermpje turen. Op de achtergrond zie ik nog net de waterval, die naar beneden stort. Op de voorgrond zie ik ons, mijn vader en ik. Lachend. Net als vroeger. 

‘Ja,’ zeg ik. ‘Perfect.’”

Sjonge jonge, en Heerestraat & Rozenlaan is pas het eerste YA-boek dat ik van Carlie van Tongeren heb gelezen. Ik kijk nu al uit naar de volgende leeservaringen.

Details

Titel: Heerestraat & Rozenlaan
Auteur: Carlie van Tongeren
Uitgever: Blossom Books
Datum van verschijnen: 2018
Blz: 272
ISBN: 9789463491259 

Het boek is te koop bij je (online) boekhandel; koop een boek, koop lokaal!

Koop het boek bij Libris.