Soms zijn boeken gewoon precies goed voor een lezer, vanaf de eerste hoofdletter tot de laatste punt. Een plek waar eenzaamheid niet bestaat is er voor mij zo eentje.
Een plek waar eenzaamheid niet bestaat (2019)
5 november, 21.24
Een man is verlaten door zijn geliefde Anna. Een jonge vrouw heeft een gebroken hart. Een moeder schrijft brieven, over alles, maar toch ook over niets. Een oma zit in haar afgesloten atelier. Twee vrouwen zijn verliefd.
Dinsdag in Black Valley, een rustig, klein dorpje. Waar een brand woedt.
De lijn tussen waarheid en leugen is flinterdun.
De lijn tussen eenzaamheid en liefde nog dunner.
Intiem, bijzonder
Ik begin onderhand een beetje te klinken als een gebroken plaat, maar De plek waar eenzaamheid niet bestaatvoldoet natuurlijk wel heel erg aan alle punten van een ‘perfect-voor-Marcella-boek,’ Een afgesloten kleine gemeenschap, een intieme kijk op relaties en gevoelens…
Ik vind het een kunst als een auteur erin slaagt om relaties tussen mensen realistisch weer te geven, met alle ambivalente emoties die erbij horen. Soms zijn acties en woorden logisch, maar soms ook helemaal niet. Dat maakt het misschien ongeloofwaardig om terug te lezen in een boek, maar soms zijn acties van mensen juist ongeloofwaardig. In het echte leven houden we ons ook niet aan een script, we doen soms stomme dingen en zeggen ze ook, en dat weet Frauke Heyde juist goed op papier te krijgen. De personages in Een plek waar eenzaamheid niet bestaat zijn niet perfect en dat maakt ze juist mooier, nog interessanter.
De gebeurtenissen van het boek spelen zich af binnen een avond, maar toch is het tempo niet hoog. Binnen de hoofdstukken switchen we tussen onze hoofdpersonen en als vogel vlieg je mee over het dorp. Waar op hetzelfde moment een gebroken hart zijn eigenaar naar een brand leidt maar een ander hart sneller klopt met nieuwe hoop. Er ontstaat zo een prachtig contrast en ik genoot van elk perspectief, vluchtte mee met de personages en zocht naar de waarheid. Maar was hier stiekem ook bang voor.
Ik las het boek gedurende de loop van twee weken en dat is precies hoe je een boek als dit moet lezen. Niet binnen een avond, maar juist met afstand, om alles te laten bezinken. Het is geen race, maar een marathon, waarbij emoties soms hoog oplopen. En mijn hart soms ook fysiek pijn deed. Omdat liefde en eenzaamheid zo dichtbij elkaar liggen en ieder mens dit zal herkennen.
“Zij was de enige die bij hem was binnengestapt alsof er geen duizend sloten op de deur zaten. Ze was die iemand die alles op zijn kop had gezet. Een beetje zoals het besef dat melk door de meeste langs de verkeerde kant van het pak wordt uitgeschonken. John had het ergens in een krantenartikel gelezen. Onbewust had hij een leven lang steeds de verkeerde kant had gekozen, en dus ook altijd had gemorst. Het klonk als een kleine, niet zo belangrijke ontdekking, maar John vond het toch erg bijzonder. De wereld was maar zo mooi als je haar zelf zag. En voor John Anna had leren kennen, was het een lelijk plaatje. Maar toen.”
Een geslaagd debuut.
Maar wat zegt dat, een geslaagd debuut? Voor mij krijgt een debuut die titel als als ik nu al uitkijk naar wat een schrijfster hierna kan doen. En wat kijk ik uit naar de volgende stap voor Frauke Heyde.
In Een plek waar eenzaamheid niet bestaat verweeft Frauke Heyde thema’s die makkelijk veel te zwaar hadden kunnen voelen voor de pagina’s die de lezer onder ogen krijgt. Kinderloosheid, liefde, maar ook de relatie tussen verleden en heden is een rode lijn in het boek. Thema’s die al jarenlang beschreven worden binnen de literatuur. Waar hele mooie boeken over zijn geschreven maar soms ook de plank is misgeslagen.
En Frauke Heyde laat dit in haar eerste boek bijna “simpel” overkomen. Met een schrijfstijl die zo over de pagina’s vloeit, waardoor je deze personages zo zou kunnen tegenkomen. Dat je deze problemen zo zou kunnen aanhoren. Effortless, terwijl je weet dat er achter de schermen uren aan het opbouwen van deze personages en bijkomende relaties heeft plaatsgevonden. Om er voor te zorgen dat elke verwijzing klopt, dat elk moment dat er een tijd of plaats wordt genoemd het past in de tijdlijn.
En een geslaagd debuut betekent ook dat een boek niet perfect is, of hoeft te zijn. Want er zijn ook dingetjes die dat niet zijn, bepaalde elementen die iets te mooi zijn, een einde wat misschien toch iets te makkelijk tot stand komt.
Maar dat ben ik bereid om te vergeven, omdat er zoveel prachtigs te vinden is in Een plek waar eenzaamheid niet bestaat. Nog een keertje, soms zijn boeken gewoon precies goed voor een lezer. Voor mij was dit helemaal het geval.
PS. Tijdens het schrijven van deze recensie las ik nog een keertje het eerste hoofdstuk en ik was even sprakeloos. I see what you did there Frauke and I loved it.
Details
Titel: Een plek waar eenzaamheid niet bestaat
Auteur: Frauke Heyde
Uitgeverij: Lannoo
Datum van verschijnen: 2019
Blz: 253
ISBN: 9789401457668
Dank je Frauke Heyde en Uitgeverij Lannoo voor het opsturen van dit prachtige boek. ?
