Met rode wangen en ademwolkjes

Terwijl ik – al glibberend en bibberend – naar een volgende werkafspraak liep vanmiddag, schoot spontaan dit prentenboek door mijn hoofd.

Want het prentenboek Naar Buiten van Deborah Underwood met illustraties van Cindy Derby viert de natuur in al haar facetten. Dat doet dit prentenboek wel op een bijzondere manier. Want zelfs al is het hoofdpersonage binnen en lijkt Buiten (een hoofdpersonage in z’n eigen recht) ver weg, doet Buiten juist haar best om het hoofdpersonage naar buiten te lokken. Door spelende schaduwen door het raam te laten vallen, door een slakje op een stronk boerenkool mee naar binnen te sturen; door te tjilpen, te ritselen en te rikketikken.

Hoewel dit prentenboek een ‘buiten’ in een ander, warmer seizoen laat zien doet buiten ook in het huidige seizoen van de winter hard zijn best om ons te betoveren.

De zachte vlokken die als een deken op een stad komen te liggen, dezelfde witte deken die op z’n beurt ook weer dat mooie geknars onder mijn Dr. Martens laat horen. Het zonnetje dat over een witte stad zijn stralen laat vieren en daarmee spiegels creëert die alles doen glinsteren. De weinige bomen en planten die koppig weerstand bieden aan de sneeuw en een prachtige contrast bieden in vele tinten groen.

Begrijp me niet verkeerd, ik juich net zo hard als ik morgen wakker word en alle sneeuw spontaan is verdwenen. Maar voor nu laat ik me met rode wangen en ademwolkjes nog even verwonderen. ❄️