Ik las Polaroidmeisje binnen twee dagen uit. Fijn leesvoer hoeft het wiel niet altijd opnieuw uit te vinden.
Polaroidmeisje (2020)
Achter het zeer populaire Instagramaccount Polaroidmeisje gaat de verlegen en onhandige Lize schuil. Op haar account vindt ze meer en meer haar eigen stem en durft ze uit haar comfortzone te kruipen. Maar dan krijgt ze een geheimzinnig bericht. Ze besluit haar vrienden Hannah en Thomas in vertrouwen te nemen. Maar Hannah heeft zo haar eigen problemen. Haar broer Rafaël gedraagt zich heel vreemd en thuis is de spanning om te snijden. Lize en Thomas gaan samen op onderzoek uit. Maar als Lize plotseling verdwijnt, blijkt dat geen heel verstandig besluit te zijn geweest. Waar is Lize toch en wat heeft Rafaël daarmee te maken?
197 bladzijdes
“Ik word proestend wakker uit een akelige droom en besef onmiddellijk dat dit niet de plek is waar ik zou moeten zijn.”
Polaroidmeisje van Femke Hendriks begint met een bloedstollende zin. En als je als lezer een goed moment hebt uitgekozen om in dit boek te beginnen, bereik je binnen dezelfde dag ook de laatste bladzijde.
Alhoewel het eerste hoofdstuk begint met een spannende scene springt het boek daarna terug de tijd in. We leren Lize kennen, het prototype van een tiener. Verlegen en onhandig en Lize verschuilt zich achter het Instagram account van @polaroidmeisje. Lize heeft duidelijk een oog voor foto’s maken, op haar account schiet ze de mooiste plaatjes van haar woonplaats Den Bosch. Maar toch is haar account anoniem, want haar onzekerheid en verlegenheid wint het toch elke keer weer.
Al snel verandert het perspectief weer, maar deze keer verplaatsen we niet van tijd, maar naar een ander personage. Hannah is de beste vriendin van Lize, haar thuissituatie is niet de beste en ook haar oudere broer lijkt met spannende zaken bezig te zijn.
Deze twee vriendinnen leiden de lezer door het verhaal en je merkt het misschien al, in deze korte omschrijving noem ik al veel thema’s: angsten overwinnen, slechte thuissituaties, leugens en waarheden en elementen van een thriller. En dat is ook precies wat bijdraagt aan het feit dat dit boek snel leest. Femke Hendriks had een 197 bladzijdes tot haar beschikking, en elke zin werd ook echt gevuld.
Jeugdboek? YA? Gewoon een fijn boek.
In mijn eerste reactie toen ik het Polaroidmeisje uit had, noemde ik het boek meer een jeugdboek dan een Young Adult.
En dit is puur omdat een YA met een bepaalde verwachting komt. Want hoewel de lijn tussen wat precies een Young Adult is en wat precies een jeugdboek vrij vaag is – zoek op google op de term Young Adult en er is zelfs geen lijn te trekken in de leeftijd van de doelgroep – voelde Polaroidmeisje voor mij meer als het laatste.
Vanwege de vele thema’s in het boek in combinatie met de lengte van het boek vroeg ik me af of een wat meer ervaren YA-lezer nog wel een uitdaging kan vinden in Polaroidmeisje. Want als je komt voor het coming-of-age aspect wat kenmerkend is voor Young Adult boeken, zijn de twee perspectieven misschien iets te veel voor het korte boek om dit goed uit te werken. En als je komt voor het thriller-aspect zal dit waarschijnlijk beide te summier en te snel opgelost zijn. Want hoewel het boek begint met een spannende scene, duurt het toch even voordat de spanning weer is opgebouwd in het boek. Deze spanning komt terug in de vorm van een anoniem berichtje op Lize’s instagram-account, een zoektocht naar de anonieme afzender volgt. Maar opnieuw, de lengte van het boek zorgt ervoor dat alles met een sisser afloopt.
Maar ik noem hier een YA en veellezer als voorbeeld. Wat als een jonge lezer, rond de 12, dit boek oppakt? Misschien een lezer die nog niet veel leest, maar zich aangesproken voelt door dit boek. Het social media thema en het spannende eerste hoofdstuk. Dan kan juist de combinatie van die vele (herkenbare) thema’s, de lengte van het boek en het aspect van spanning misschien juist de perfecte conditie bieden om door te lezen.
De manier waarop een boek verkocht wordt kan veel doen voor een boek. En voor mij kan Polaroidmeisje beter als spannend jeugdboek verkocht worden, inderdaad vanaf een jaar of 12.
Kortom
Soms lees je boeken die wereld-verbredend zijn, je nieuwe inzichten geven en die nog dagen (weken, maanden!) blijven hangen. En soms is een boek gewoon een boek, een paar uurtjes leesvermaak.
Ik wil stoppen met die tweede soort teniet te doen. Vernieuwing lijkt hier een kernbegrip, want ik wil hierbij ook de vraag stellen of elk boek hier per sé aan moet voldoen. Ik word me als volwassen lezer, die jeugdliteratuur leest, steeds meer bewust van het feit dat ik altijd op zoek ben naar iets nieuws. Maar ik heb al honderden boeken gelezen, voor de jonge lezer en zodoende de doelgroep van de jeugdliteratuur, zal dit niet zo zijn.
En eerlijk, soms is alles wat je van een boek wilt om even meegesleept worden voor een paar uurtjes leesvermaak. En dat doet Polaroidmeisje. Ik noem het nog eens, misschien niet het perfecte boek voor een veellezer, maar geef dit boek aan een beginnende lezer die z’n weg naar YA begint te vinden, de lengte en het plot van dit boek zal hen zeker aanspreken.
Kortom, het is makkelijk om ‘maar’ te blijven zeggen, maar uiteindelijk las ik Polaroidmeisje binnen twee dagen uit. Fijn leesvoer hoeft het wiel niet altijd opnieuw uit te vinden.
Details
Titel: Polaroidmeisje
Auteur: Femke Hendriks
Uitgever: Karakter Uitgevers
Datum van verschijnen: september 2020
Blz: 197
ISBN: 9789045217208
Ik won dit boek in een winactie, hoezee!
