Het Bloemenmeisje, Anya Niewierra

Spannend, maar vooral enorm innemend. Ik wist vanaf de eerste bladzijde dat ik goed zat bij het nieuwste boek van Anya Niewierra. Het Bloemenmeisje zal ik niet snel vergeten.

Het Bloemenmeisje (2020)

Nina Fleurie, het bloemenmeisje, is 14 als ze hoog in de Franse Pyreneeën wordt gevonden naast haar dode moeder. Compleet verwilderd, mensenschuw. De moord op haar moeder wordt nooit opgelost.

Dertig jaar later en ondanks Nina’s traumatische verleden heeft ze een goed leven heeft opgebouwd. Maar het verleden laat haar niet zo makkelijk met rust. Nina staat oog in oog met haar, tot dat punt onbekende, tweelingzus en samen duiken ze in het bizarre verleden van hun moeder.

Alles komt nog eens extra in stroomversnelling als er wordt ingebroken in het huis van Nina en haar tweelingzus spoorloos verdwijnt… 

Voor de unieke thriller lezer

Ik zal hier eerlijk zijn, ik ben niet je standaard thriller lezer. Ik hou van langzame, uitgediepte verhalen. Verhalen waar soms bladzijdes lang niets gebeurt, alleen maar omschrijving en verdieping. Natuurlijk hou ik ook van het -moord-op-de-eerste-bladzijde-race-tegen-de-klok type thriller. Maar daar is een in de zoveel tijd meer dan genoeg van. Nee, geef mij maar maar elk boek zoals Het Bloemenmeisje. 

En dit is waar ik ook nadruk op wil leggen, zoek je een thriller waar je meegesleept wordt de actie, nagelbijtend de bladzijdes omslaat? Kies dan voor een boek zoals Door het oog, door het vuur. Maar was Doggerland vanwege zijn onderzoekende en uitgebreide natuur ook een favoriet van jou? Kies dan Het Bloemenmeisje. Want hoewel dit boek precies mijn type thriller is, denk ik niet dat dit boek voor elke lezer is. 

Want Het Bloemenmeisje is innemend vanwege Nina, ons hoofdpersonage, een vrouw verscheurt door een verleden wat verschrikkelijker wordt met elke bladzijde die wordt gelezen. Nina, die de dag dat zij als veertienjarig meisje werd gevonden het zwarte moment noemt. Nina die als veertienjarig meisje voor de eerste keer met affectie wordt aangeraakt door een persoon in plaats van door de wind. Dat veertienjarige meisje, dat als volwassen vrouw nog steeds een mes bij zich draagt… Deze Nina wordt in de eerste 100 bladzijde voor je neus opgebouwd en precies daarom werd het voor mij toch een page-turner. Om door de ogen te kijken van dit personage wordt alles nog meer onzeker, want wie is te vertrouwen als je eigenlijk niet weet hoe dat moet?

Maar dan is daar opeens Thea. Thea, die wel is opgegroeid onder de mensen. Thea, die Nina vele appjes stuurt waar Nina niet zo van is. Tweelingzussen, zo ver van elkaar, maar meteen vertrouwd. Totdat Thea opeens verdwijnt… 

“Het is raar hoe het geheugen werkt. Jarenland verkeer je in de veronderstelling dat je het huis van gedachten en herinneringen als geen ander kent en ineens blijken er deuren te zijn die je nooit eerder hebt gezien. Laat staan dat je weet wat je achter die deuren zult aantreffen. Laat staan dat je weet wat achter die deuren zult aantreffen. Sinds ik Théa heb ontmoet lijkt het of er een hele verdieping is waar ik geen weet van had. Een geheime zolder, of een kelder.”

Je weet dat je je aandacht goed bij een boek moet houden als op de eerste bladzijde een lijst met alle namen tegenkomt. En hoewel ik hier zelf niet veel naar heb teruggebladerd is dit inderdaad ook een ander kenmerk van Het Bloemenmeisje. Weer zo’n smaak dingetje, maar wat hou ik daar toch van. Verbanden tussen mensen zoeken, nooit genoeg informatie krijgen om het vanuit een vergezicht te zien. Heerlijk!

Thriller, literaire thriller?

Mij viel het gedurende het lezen op dat Het Bloemenmeisje het label van literaire thriller heeft, en dat veel van de thrillers die ik goed vind hetzelfde op de cover hebben staan. Maar wat is dit nu precies? Een beetje literair en beetje thriller?

Ik stelde de vraag op social media en hoewel ik verschillende antwoorden kreeg, was de consensus dat een literaire thriller, het stukje ‘literair’ krijgt vanwege de ontwikkeling en opbouw van het hoofdpersonage. Als een hoofdpersonage dus echt een eigen persoonlijkheid krijgt en de schrijver nadruk legt op de ontwikkeling van het heden én verleden. In een literaire thriller is het personage dus belangrijker, of net zo belangrijk, als de gang van zaken. Een boek waarin de diepere laag en spanning elkaar een hand kunnen geven.

En zoals jullie hebben kunnen lezen vind ik het hoofdpersonage juist één van de beste punten van dit boek, misschien wel het beste. Een echte karakterstudie, zo kan ik Het Bloemenmeisje wel noemen. Waarin schrijfster Anya Niewierra perfect de balans weet te vinden tussen al deze talloze personages waaraan we geïntroduceerd worden en toch Nina als licht hier bovenuit te laten komen. Ze raakt niet verdwaald in de pagina’s en is zo voor de lezer ook een punt om je aan vast te houden terwijl je gedachten ratelen met vragen.

Typisch vond ik trouwens dat Het Bloemenmeisje zonder een van de kerngebeurtenissen, de ontvoering van het tweelingzusje, zo het label van thriller was misgelopen. Had dit boek de wending gekregen dat de tweelingzussen samen de speurtocht naar hun verleden hadden gevoerd, had dit zo een roman kunnen zijn. Dit doet overigens voor mij geen afbraak aan het boek, je ziet zo maar dat elk verhaal een andere wending kan hebben door maar kleine details. 

Precies goed

Ja, precies mijn soort type thriller, dat was het gevoel dat mij bekroop toen ik begon in Het Bloemenmeisje. En tot de laatste bladzijde verdween dit gevoel niet.

Het is een boek over een zoektocht, een zoektocht die niet zonder kleerscheuren zal verlopen. Het is een puzzel, die Anya Niewierra tot de zin in perfecte baan leidt. Een originele achtergrond, maar ook vooral een hoofdpersonage die de lezer niet snel los zal laten.

Nina is een heldin maar ook een anti-heldin. Ze is niet zwart-wit. Maar juist bontgekleurd, net zoals als haar naam.

Net zoals dit boek.

Details

Titel: Het Bloemenmeisje
Auteur: Anya Niewierra
Uitgeverij: LS Amsterdam
Datum van verschijnen: januari 2020
Blz: 383
ISBN: 9789024581689

Dank je LS Amsterdam voor het opsturen van dit boek! ?