Let’s reread
Hierbij, mijn #currentlyreading oftewel het 72e boek dat ik dit jaar lees oftewel het 6e boek dat ik dit jaar herlees.
Herlezen; zo’n droom, zo’n doel dat ik vaker op een lijstje heb gezet aan het begin van een kalenderjaar. Zo’n dat-moet-ik-eigenlijk-vaker-doen-dingetje, een wens die ik uitspreek naar andere lezers omdat ik ‘nog zo vaak aan dat verhaal denk en ik niet kan wachten om er nog een keertje in te duiken’. Herlezen is een belofte aan de boeken die gelezen in m’n kast staan. Want daarom bewaar ik ze; een boek krijgt na de eerste keer lezen alleen een permanent plekje in m’n boekenkast als ik ze ooit nog eens ga herlezen.
(Misschien heb ik altijd een beetje gelogen als ik dat zei ssssjt)
Maar dit jaar, het jaar 2025 – herlees ik opeens boeken. Ja meervoud! Boeken! Want dit is niet het eerste boek dat ik herlees dit jaar: maar gewoon nummer 6!
Ik wil meer herlezen!
Ware het eerst nog omdat ik Vuurtorenbeer en De zomer die alles was moest herlezen voor een leesclub, ik The Hunger Games trilogie herlas ter voorbereiding van nieuwe boeken in de serie. En Hart van staal voor dezelfde reden nu weer op mijn #currentlyreading stapeltje is beland (ik heb zo’n zin in De sleutelrobot!).
Maar wat is dit genieten, wat vraagt dit om meer herlezen!
Omdat ik deze verhalen al ken en de eerste bladzijde omslaan daarom voelt als in een warm bad stappen, en omdat ik deze verhalen al ken en het voelt alsof ik deze keer nog dieper mag lezen en nog meer mag ontdekken.
Stiekem dacht ik eraan om een leesdoel aan het herlezen te koppelen (want wat als ik nou 10% van m’n totaal aantal boeken dit jaar herlees dan lees ik wel-) maar nee, aan leesplezier koppel je geen doel.
Dus, ik ga nog even door met Hart van staal, ik weet ongeveer wat er gaat gebeuren en tegelijkertijd laat ik me gewoon lekker verrassen.
