Tikker is het verhaal van twee jongens en één hart. Van leren leven en alles durven. Van heel veel echt en ook net wat meer.
Tikker (2019)
Elias wacht al zijn halve leven op een donorhart. In zijn ziekenhuisbed telt hij de minuten en de uren, tot het eindelijk zover is. Wanneer hij wakker wordt na de operatie, staat er een onbekende jongen naast zijn bed. Elias is de enige die hem kan zien. ‘Jij hebt mijn hart,’ zegt de jongen.
Twee jongens, een hart.
Twee jongens. Een hart. Een beschrijving die vanaf het begin al iets doet met een lezer.
Elias, een jongen die gewend is aan niets doen, een jongen die al de helft van zijn leven wacht op een hart. “Ik mag niet in achtbanen, niet in het zwembad, ik kan niet eens meer naar school… Gerend of gedanst heb ik al eeuwen niet, geslapen wel, en hóé. Gewacht heb ik zelfs nog meer.”
En dan heb je Boyd; stoere, luidruchtige, durfal Boyd. En zijn eerste kennismaking met ons is heftig, zo zwaar. Want we weten eigenlijk al dat het mis moet gaan, want dat hart voor Elias moet ergens vandaan komen. We geven de ene jongen hoop op leven, maar bij Boyd krijgen we daar de kans niet voor. Een brug, een hoge leuning, een val. “En daarna is alles zwart.”
En dan komt dan beetje meer in beeld. In een boek waar heel veel echt inzit, want er zijn prachtige verhalen te vinden over kinderen, volwassenen, die een nieuw hart krijgen en waar er een verbintenis ontstaat tussen de nieuwe eigenaar en vorige familieleden. Maar in Tikker zien we nog net een beetje meer, iets wat je eigenlijk niet ziet. Niet hoort te zien.
“Ik ben je nieuwe hart,’ zegt hij.”
Elias en Boyd
Voor de volwassen lezer is het motief in Tikker al snel duidelijk, deze twee jongens hebben elkaar iets te leren. Zonder te veel weg te geven is Elias een jongen die bang is, bang voor wat er is gebeurd maar ook wat er gaat gebeuren. Hij heeft een nieuw hart, maar wat als er wat fout gaat. Bacteriën, ziektes, de wereld buiten.“Bang zijn is ook een ziekte.” Klinken de wijze woorden van de therapeut, maar hoe genees je daarvan? En Boyd, ja, Boyd is er nog steeds. Dat is de grote vraag, want waarom is Boyd er nog steeds? Een verdwaalde foto, een vuur… Een mini-mysterie ontvouwt zich in dit kleine boekje met veel inhoud.
Symbolisch wordt de relatie tussen de twee jongens op papier weergegeven door een onzichtbare bubbel rondom de twee. Een elastiek waar Boyd aantrekt en tegenaan duwt om Elias mee te krijgen. Om te doen wat het hart van Boyd had willen doen, leven. Hoewel de relatie tussen de jongens speels is, en het paranormale element zorgt voor een andere sfeer in het boek. Blijft dit een onderwerp wat ten gronde ligt in de realiteit. Een realiteit waar de meeste mensen geen Boyd hebben om verder te gaan, om hen uit bed te sleuren. Om de angst onder ogen te zien en misschien niet te overwinnen, maar wel om het te proberen.
In haar nawoord beschrijft Brenda Heijnis de samenwerking met de afdeling Kindercardiologie van het Erasmus MC Sophia Kinderziekenhuis en een verpleegkundig specialist. Een rondleiding en het nalezen van een manuscript zijn die extra stappen die dit boek van goed naar beter tillen. Het is de nauwkeurigheid die jeugdliteratuur nodig heeft en zo een hele mooie verpakking krijgt.
Kortom
Tikker, een boek met een bijzondere omslag maar vooral een bijzondere inhoud.
Het is het boek van Elias, een jongen die een hart krijgt maar ook zoveel meer. Want het is ook een boek wat je achterlaat met een gemengd gevoel, de laatste scene is prachtig en bracht de tranen in mijn ogen. Maar dit boek doet pijn, want het is niet alleen het verhaal van Elias. Maar ook van Boyd. En eigenlijk van al die kinderen die op een of andere manier in aanraking zijn gekomen met de afdeling Kindercardiologie.
Maar toch zijn dat de mooiste boeken, met een beetje hartzeer en een beetje hoop.
Details
Titel: Tikker
Auteur: Brenda Heijnis
Uitgeverij: Hoogland & Van Klaveren
Datum van verschijnen: 2019
Blz: 162
ISBN: 9789089673077
