De wens (2024)
De wens, of het ware verhaal van Titi en Tony. Het verhaal van een zoon en een moeder, dat zich niet afspeelt in een vergeten koninkrijk hier ergens ver vandaan en ook niet in de dagen van onze overgrootouders. Een verhaal dat begint met de zinnen: “Dit verhaal is waargebeurd, het overkwam mij en mijn mama Tony.”, maar de gebeurtenissen die volgen op het randje van schrijnend realistisch en magisch onrealistisch balanceren. Toch is het juist die tegenstelling die dit beeldverhaal iets interessants en filosofisch geven.
En dit verhaal van Tsjechische afkomst, begint met een moeder en een zoon. Ze weten allebei niet precies wanneer dat begin was, misschien toen papa het gezin verliet of toen de zoon vier werd en een schildpad voor zijn verjaardag kreeg. Een schildpad die zijn schild als een eigen huisje altijd met zich meedraagt, een huis dat precies de pijnlijke plek is voor Titi en Tony. Want door omstandigheden – het vertrek van vader, de ziekte van Tony – moeten moeder en zoon telkens weer hun spullen pakken. Het eerste huis wordt een kleiner huis, dan een kamer, dan een plek op een bankje in het park.
Onder de sterrenhemel
Toch flonkert er hoop tussen de bladzijdes van dit verhaal, want zelfs al heb je weinig, dan heb je wel nog een wens. Omdat je een wens kan hebben voor hele praktische dingen, zoals Titi ook had in het begin; een pijl-en-boog willen en een autootje met een afstandsbediening. Maar spullen blijken helemaal niet zo belangrijk, want met elke verhuizing zijn er minder spullen om te verhuizen, minder spullen om in het nieuwe onderkomen te plaatsen. Totdat er alleen een enkele tas overblijft. Maar dan, vergezeld door een prachtige plaat van moeder en zoon die samen in een slaapzak liggen onder een sterrenhemel, valt er een ster. En wordt er een wens gedaan.
“Een sterrenhemel is het mooiste plafond van de wereld. Je kijkt ernaar en je weet dat je nooit iets mooiers te zien zult krijgen. Maar soms regent het en is het koud. En soms wordt je nat. En soms je huiswerk maken en heb je keelpijn en wil je niet naar school. En soms denk je dat je liever op een warm plekje zou slapen. Doe een wens, zei Tony op een keer toen we naar de hemel keken, er valt een ster.”
Ongrijpbaar, bijzonder
En een dag later verandert alles, er verschijnt een hond met een hond op het toneel, die later zelfs een behoorlijke meneer met een hoed blijkt te zijn. De wens is een ongrijpbaar beeldverhaal en juist dat ongrijpbare vind ik er misschien nog wel het mooiste aan. Want vergezeld met deze hond met een hoed komt een uitweg, een nieuw begin. Is het kinderlijke fantasie die de schrijnende realiteit probeert te verbloemen? Is het misschien een nieuw vaderfiguur?
Antwoorden geeft het bijzondere De wens van Tereza Horvathova en Michaela Kukovicova niet, gelukkig maar. Over een wens moet je namelijk niet te veel nadenken, maar vooral voelen.
Waargebeurd of niet is de vraag, ik denk dat ik het verhaal geloof.
Details
Titel: De wens
Auteur: Tereza Horvathova
Met illustraties van Michaela Kukovicova
Uitgever: Tiptoe
Datum van verschijnen: november 2024
Blz: 48
ISBN: 9789464943214
Leeftijd: 6+
Dank aan New Book Collective voor het recensie-exemplaar.
Het boek is te koop bij je (online) boekhandel; koop een boek, koop lokaal!
