Een boek wat zo ontembaar is als de titel. De Ontembare is de lezer altijd een stap voor. Elke keer als je denkt dat je Arriaga doorhebt; speelt hij weer met de lezer, op gebied van verhaal, emotie en taal.

De Ontembare

‘In mijn dromen zie ik dat beeld van toen van mijn familie. Dat was de laatste keer dat ik iedereen samen zag. Vijf jaar laten zouden ze allemaal dood zijn. Mijn broer, mijn ouders, mijn oma, de parkieten, King.’ 

Begint De Ontembare, oorspronkelijk uitgegeven in 2016 en in 2019 vertaald naar het Nederlands vanuit het Spaans. Waar het boek met lovende kritieken werd ontvangen door het DWDD boekenpanel. Een boek van vuur en ijs en het maakte mij toch wel erg nieuwsgierig.

De Ontembare is het verhaal van Juan Guillermo in Mexico-Stad. Een jongen verloren en alleen op de wereld, verbitterd door verlies en rouw. Voordat hij weer echt kan leven zint hij op wraak. Wraak voor de moord op zijn oudere broer Carlos. En voor de rest van zijn familie.

Duizend kilometer verder in het hoge noorden van Canada, jaagt een Inuit op een grijze wolf. Het verhaal in Mexico-Stad van chaos, drugs en seks wisselt zich af met stilte, passie en sneeuw. En toch hebben deze twee mannen meer met elkaar te maken dan op het eerste oog zichtbaar is. 

Heen en weer geslingerd

Doordat De Ontembare niet chronologisch verteld wordt, wordt de lezer uitgedaagd om alle voelsprieten actief te houden. Je wordt in de tijd vooruit en weer achteruit geslingerd, maar nooit is dit boek moeilijk te volgen. Je kent de karakaters en wil eigenlijk alleen maar doorlezen en meer te weten komen, of dit nu in het verleden of in de toekomst is. 

Het verhaal in Mexico-stad wordt in de ik-persoon verteld en het verhaal in Canada door de alwetende verteller. Waardoor er zo’n contrast ontstaat dat je je soms afvraagt waarom je twee verschillende boeken aan het lezen bent. Maar deze komen echt samen. En hoewel ik twijfelde of dit wel een mooi geheel zou worden zonder heel ‘cheesy’ te zijn, lukt Arriaga dat toch aardig. 

Spel van taal

Ook op het gebied van taal staat De Ontembare niet stil. Als je als lezer denkt dat je een grip op het verhaal hebt, is de taal weer een nieuwe uitdaging. Want als Arriaga één ding kan, is het het spelen met taal en woorden. Hij neemt de lezer mee in aangrijpende, hartverscheurende beelden waarin de proza van de bladzijdes schittert.

‘Ze gingen niet naar het graf om met de geest Carlos te praten. Ook niet met het lijk Carlos. Ze gingen om bij de verschillende Carlossen uit hun herinnering te zijn. De Carlos die ze in hun armen kregen toen hij werd geboren. De Carlos die, elf maanden oud, aan de vinger van mijn moeder zijn eerste stapjes deed.’

We hebben de ‘standaard’ hoofdstukken, maar ook een reisdagboek waar het verhaal door middel van tijdsprongen vertelt wordt. En ook poezië komt aan bod. Waarbij woorden en letters over de bladzijdes dwalen.

‘Ik ga de kamer binnen van mijn omgekomen ouders

             de gordijnen dicht het stof

                                                   zweeft

het bed nog onopgemaakt

                                 daar sliepen ze de nacht

                                 voor het ongeluk.’

Ook het belang van literatuur staat centraal. Juan Guillermo vertelt in het boek dat zijn ouders allebei lezers waren en dit probeerde door te geven aan hun kinderen door overal zin het huis boeken achter te laten. De twee jongens mochten alles met de boeken doen, al gingen ze kapot, als de liefde voor literatuur maar werd aangewakkerd. En dit zie je terug in het boek. Op verschillende momenten worden mythes en legendes van over de hele wereld aangereikt. Stukken tekst over rouw en verwerking, maar ook over oorlog voeren en straf.

Levendig

Onder het verhaal van Juan Guillermo borrelt Mexico-Stad, en deze stad is net zo’n hoofdkarakter als onze ik-persoon. De stad vertelt een verhaal van corruptie, van omkopen en politie die niet te vertrouwen is. Dit wordt nooit compleet naar de voorgrond gebracht maar ik genoot van deze politieke mengelmoes. 

Kortom ⭐⭐⭐⭐

Ik wist niet goed wat dik moest verwachten toen ik begon in het meer dan 800 blz durende De Ontembare. Maar dit boek leest als een trein waar scenes elkaar snel afwisselen, waardoor je als lezer constant aan dit boek gekluisterd bent. Ik heb dit boek uiteindelijk binnen 5 dagen gelezen, meegesleept door het verhaal van Juan Guillermo. En het eindresultaat mag er dan ook echt zijn. 

Een boek wat beide zo groot is in omvang en zo klein in breekbare emoties, ik ben onder de indruk.

Details

Titel: De Ontembare
Auteur: Guillermo Arriaga
Uitgeverij: Atlas Contact
Datum van verschijnen: februari 2019
Blz: 832
ISBN: 9789025450953