EEN WOLKJE IN DE KOFFIE 17/01/2025

Een wolkje in de koffie: kleine stapjes tellen

blog: kleine stappen

We stellen vragen, we denken, we dromen

Het is werkweek twee na de kerstvakantie en ik loop na een afspraak op een school terug naar de metro toe. Het zonnetje schijnt, de lucht is ijzig maar blauw. Geen straf om een stukje te wandelen.

En terwijl ik geniet van het zonnetje na een grijze december, dacht ik nog even na over de school waar ik net was en het gesprek wat ik daar gevoerd had. Een gesprek waarin ik samen met de leescoördinator sprak over de wensen van de school op het gebied van leesplezier en leesmotivatie. En vooral hoe we in onze samenwerking, welke stappen we kunnen zetten om te zorgen dat die wensen een stapje dichterbij de werkelijkheid komen.

Tijdens dit gesprek brainstormden we over verschillende opties om die doelen te bereiken. Zoals de rol van de nieuw opgezette schoolbibliotheek, de nieuwe leesmethode die de school heeft geïmplementeerd en de toevoeging van rijke teksten waarin ik als leesconsulent een rol kan spelen.

Eigenlijk een gesprek zoals een gesprek op een school altijd gaat: we stellen vragen om tot nieuwe inzichten te komen, we dromen en we maken concrete plannen. Meestal in een iets meer warrige volgorde.

Kleine stappen tellen

Op deze school zetten we dit schooljaar stappen door middel van de schoolbibliotheek en de toevoeging van laagdrempelige boekpromoties ter ondersteuning van het leenproces. Het zijn stappen die voor deze school nu van belang zijn. Op een andere school zetten we andere stappen, want elke school (en team van leerkrachten) zit nu eenmaal in ander proces. Wat daarbij hoort is dat je in het ene geval binnen een schooljaar drie flinke stappen vooruitzet naar de beoogde situatie, en schuifelen we op een andere school een ministapje vooruit om te zorgen dat de basis goed is. En daar ging het ook over tijdens dit gesprek, dat het soms voelt alsof het proces stilstaat en we meer stappen zouden willen maken. Terwijl het juist ook die kleine stapjes zijn die uiteindelijk een verschil gaan maken – en dat vaak ook al doen.

Elke school heeft doelen en dromen. En elke school waarmee ik samenwerk maakt stappen, hoe groot of hoe klein dan ook. En met die kennis in mijn achterhoofd verbaas ik me daarom des temeer over hoe de media in Nederland het leesonderwijs in de kijker zet. Recent las ik een interview in het tijdschrift Lezen dat al veel stof deed opwaaien online. Waarin pabo’s voor de zoveelste keer onder vuur werden genomen en waarin stond dat – uiteraard een beetje geparafraseerd – het leesonderwijs op de scholen nog steeds barslecht is en er nu toch echt een keer stappen gezet moeten worden.

En ik ben het daar gewoon niet mee eens.

(Overigens stond er in dit interview niets over de Bibliotheek of het – effectief bewezen – programma van de Bibliotheek op school, maar daar zal ik later nog een keer over uitweiden.)

Vooruit gaan we wél

Dus terwijl ik daar liep, in het zonnetje en het gesprek op deze school in mijn achterhoofd – de stappen die gezet zijn en het vertrouwen in de stappen die nog gemaakt gaan worden én de resultaten die daaruit zullen vloeien voor het leesplezier en de leesmotivatie – voelde ik een opstandige kriebel, of beter gezegd een schrijf-en-lees-kriebel.

Want ik schreef al veel over mijn werk als Leesconsulent en ik lees dagelijks verhalen van inspirerende leerkrachten hier online (en hoor ze in de praktijk!). Maar ik denk dat deze verhalen nog luider mogen zijn. Om nog meer te delen over dit werkveld en vooral de realistische stappen die wel gemaakt worden, maar verder in de media niet worden uitgelicht. Om eens een keer credits te geven aan die scholen en leerkrachten die zo hard werken en niet alles maar op één hoop te gooien. Niet alleen een Anne Steenhof, maar juist ook die anonieme leerkracht ergens in een groep 4 die kei- en keihard werkt.

Dus hierbij voor alle mensen in dit werkveld die die stappen zetten of helpen die stappen te maken, laten we luider zijn. Laten we ook trots zijn op die kleine stappen. Op het eindeloze doorzettingsvermogen van een leerkracht waardoor een moeilijke lezer zichzelf eindelijk wel eens een keer in een boek verliest, op die ene meester die het voorlezen opnieuw ontdekt heeft en op die talloze schoolbibliotheken die met elke nieuwe toevoeging nog meer een spiegel en een raam kunnen zijn

Want iedereen die de praktijk staat weet wel beter dan de media en dat ene interview: vooruit gaan we zeker, ook met kleine stappen.

You Might Also Like

Leave a Reply

Geverifieerd door MonsterInsights