Een verhaal over gelijkheid en ongelijkheid, De naamloze koningin mag misschien fantasy zijn maar dit boek komt dicht bij de werkelijkheid.
De naamloze koningin (2020)
Iedereen verwachtte dat de dochter van de koning troonopvolgster zou zijn. Niemand had gedacht dat ík het werd.
Op zich ook wel logisch, want wie ben ik nou helemaal? Een Naamloze, iemand die hoort bij de laagste kaste in de maatschappij. Iemand die niet eens gemist zou worden als ze verdwijnt – zoals zo velen van ons de laatste tijd doen.
De kroontatoeage op mijn arm is echter onmiskenbaar. En die betekent dat ik de nieuwe koningin zal zijn. Ik zal moeten regeren in een paleis waarin de gangen gevaarlijker zijn dan de straat. Omringd door mensen die me liever dood zien, die me dwingen de troon af te staan, of anders… Maar wat gebeurt er met alle andere Naamlozen als ik hen hun zin geef?
Een kroontatoege
In de auteursinformatie wordt geschreven dat schrijver Rebecca McLaughlin opgroeide in de lagere middenklasse en naar een particuliere school ging. Precies dit verschil tussen klassen wat ook nog steeds zo duidelijk aanwezig is in onze maatschappij leidde als inspiratie voor haar debuut: de dystopische royal-fantasy De naamloze koningin.
Aangezien het een dystopisch verhaal is, kunnen we ervan uit gaan dat dit het gevolg is van de ondergang van onze eigen wereld. We weten niet wat er is gebeurd. Op de achtergrond pik je wat informatie op, 12 steden, een kern van magie. Maar er is iets goed misgegaan, want in dit boek is er sprake van een klasse systeem. Met aan de top de Edelen, in de middenklasse de Wettigen en aan de onderkant de Naamlozen. Naamloos, want deze mensen hebben niet eens het recht op een naam. En daarom niet op een baan, een huis, een leven. Zelfs in de meeste gevallen een familie.
En dat is precies hoe wij ons hoofdpersonage aantreffen.
“Ik word wakker zoals ik in slaap viel: met een mes in mijn hand, mijn laarzen als kussen en Naamloos.”
Op de straat Coin genoemd is dit hoofdpersonage eigenlijk alles wat een hoofdpersonage moet zijn. Sterk, sarcastisch, vingervlug. Maar ook ergens nog een klein meisje, zoekend naar haar plek. En dan komt er opeens een kroontatoege tevoorschijn op haar arm. Een enkele ticket naar een beter leven, maar is het wel zo simpel?
Een klassiek heldenverhaal?
Je zou kunnen zeggen dat De naamloze koningin bijna als een klassiek verhaal leest, maar wel eentje die de lezer steeds weer voor het ootje neemt. Want denk je misschien dat dit het verhaal is van een arm meisje dat een kroon krijgt en zo een beter leven tegemoet gaat? Wacht eerst maar even de volgende 10 bladzijdes af. Is het dan misschien een verhaal van een held, een verlosser die opstaat uit haar omstandigheden en haar mensen leidt naar een beter bestaan? Met het klassieke helden-moment, waarbij alles eerst tegenzit maar toch overwonnen wordt?
Nee, zo simpel is het allemaal niet in dit boek, het toneel opent zich voor een ingewikkeld politiek spel.
In dit politieke spel zijn meerdere verhaallijnen te vinden, met als belangrijkste de naamloze koningin en de zoektocht naar haar naam en toekomst. Maar ook verschillende Naamlozen die blijken te verdwijnen uit de stad, de andere gegadigden voor de kroon en een bloederig toernooi op de horizon… Nu achteraf denk ik dat het misschien iets te vol was in dit boek. Vooral in combinatie met de minder toegelichte achtergrond en de sprenkels magie door het boek heen, zit ik nu nog met vragen. En vraag ik me vooral af of dit boek niet een tweeluik had moeten zijn of misschien 200 bladzijdes extra had mogen krijgen.
Maar de schrijfstijl van deze debuterende auteur is zo soepel, de spannende momenten en cliffhangers goed opgebouwd, dat de leeservaring er niet onder leed. Ik las dit boek binnen 2 lange zitten uit. En dan mag je eigenlijk niet klagen over een iets te vol boek.
“Elke keer dart ik Coin probeer te begrijpen zet ik twintig stappen in de verkeerde richting. Maar heel veel goede dingen zijn Naamloos, denk ik. Net als… als dat gevoel dat je krijgt, ergens tussen je hart en je maag in wanneer je op het punt staat iemands zakken te rollen. Het is mix van spanning en opwinding, en je hebt geen idee wat er gaat gebeuren. Dat complete gevoel? Dat heeft geen naam. Het is Naamloos.’ Ik hoor de glimlach in haar stem als ze de woorden herhaalt. ‘Maar heel veel goede dingen zijn Naamloos.’”
Kortom
De naamloze koningin was het ‘Book of the fair’ op de Frankfurter Buchmesse en ook ik zie het enorme potentieel in deze schrijver. Ik had nog wat vragen achteraf, maar dat mag de pret niet drukken. Want dit boek staat als een huis, ik heb het met genot gelezen.
Voor een debuterende auteur vind ik het altijd leuk om een kleine blik in de toekomst te werpen, wat gaat deze schrijven nog laten zien. En ik kan geen voorspellingen doen, maar ik verwacht veel goeds. Ik ben nu al benieuwd naar een volgende boek van Rebecca McLaughlin.
Of misschien wel een vervolg op dit fijne boek.
Details
Titel: De naamloze koningin
Auteur: Rebecca McLaughlin
Vertaler: Sandra Hessels
Uitgeverij: Volt kinderboeken
Datum van verschijnen: juni 2020
Blz: 317
ISBN: 9789021404233
Enthousiast geworden? In samenwerking met Uitgeverij Volt mag ik nu 1 exemplaar verloten via mijn Instagram! ?
